Dag 13: Nouakchott

We stonden op en regelden direct een kamer. Ondanks dat de nacht oké was qua slapen, waren het toch vooral de honden om ons heen die de nacht wat minder aangenaam maakten. Linda schrok midden in de nacht wakker van gegrom, en Martijn en ik schrokken weer van Linda’s reactie. De volgende ochtend bleek tijdens het opvouwen van de tent dat het ook nog eens ondergepist was, heel fijn.

De kamers zijn geweldig (en ook geweldig duur, 50 euro per persoon per nacht). Alles even gereorganiseerd en toen kwamen Istvan en dokter Palinka er ook aan. Zij konden gisteren net als wij geen kamer meer krijgen en hebben een ander hotel gevonden. Nu zijn ze onze buren!

We reden met z’n vijven in onze auto de stad in en hadden 4 dingen die we moesten regelen:
1. Ontbijt. Snel gevonden in een klein kamertje maar werkelijk heerlijke wraps met gehakt en patatjes erin, zelfs mayonnaise op tafel!
2. Een tapijt voor Istvans vrouw. Niet gevonden.
3. Internet. Het internetcafe dat we vonden had een snelheid van 1 pagina per half uur. Daar konden we dus niks. Maar toen we even later een kop koffie dronken in een tentje, bleek er wifi te zijn en ook nog tamelijk snel.
4. sigaren voor Istvan. Een kansloos project. Men rookt hier veel, daarom hebben we ook vele pakken sigaretten meegenomen die we kunnen weggeven aan mensen (als “petit cadeau” om iets voor elkaar te krijgen of om te kopen). Maar sigaren zijn nergens te vinden.

Nouakchott is een vissersplaatsje en tegen 16:00 komen de bootjes terug in de haven gevuld met vis en wordt deze ter plekke in 3 stappen verkocht: de vis uitzoeken, de vis in stukken hakken en de vis schoonmaken en inpakken. Een indrukwekkende plek met honderden mensen die allemaal zo druk bezig zijn dat de meeste ons met rust laten en wij overal foto’s van konden maken. De vis die wij wilden, tonijn, bleek nog niet binnen en we moesten wat later terugkomen. Toen we dat deden zagen we inderdaad vissen die leken op tonijn. Later bleek het een look-a-like te zijn, maar die zeer, zeer goed smaakte. Dus die aten we met z’n allen (nou ja, Martijn en Linda gingen voor de gehaktballetjes in blik aangezien zij geen visliefhebbers zijn) de vis, met stokbrood, ratatouille en een sausjes dat Istvan gemaakt had.

Bij het hotel kwamen nog 2 vrouwen langs die vrouwen of we misschien nog spullen voor hun kinderen hadden. En toen herinnerde ik me dat we nog 2 zakken kinderkleding van Ruud (een collega van Ron) hebben. We besloten 1 zak weg te geven en de vrouwen straalden van blijdschap met dit cadeau.

En toen kwamen ineens weer die dekselse Fin, Pool en Duitsers eraan! De Skoda had het inderdaad begeven en het duo rijdt nu met anderen mee tot de eindbestemming. Je zal ze in je auto hebben…. maar de kans is aanwezig dat ook wij er 1 meenemen een aantal dagen in Senegal. De Pool was min of meer Marokko uitgesmokkeld want hij verliet het land zonder de auto waarmee hij het land in was gekomen. Technisch gezien heb je dan een auto geïmporteerd en moet je flink belasting betalen, tientallen keren meer dan wat de auto waard is (zo’n 200 euro). Met name de Pool wilde per se bier vanavond en via via was er iemand die wel een plek wist waar alcohol te halen is. Bier vind je op zich wel, in restaurants, maar het probleem is om het te mogen meenemen. 1 van de Duitsers en een Hongaar reden met de man mee en later hoorden we dat ze via 3 plekken uiteindelijk bier vonden in een louche Chinese tent. Voor de billijke prijs van krap 300 euro voor 72 biertjes kochten ze die voor ons allemaal en zaten wij de rest van de avond aan de 5-star-beer biertjes, waarvan de overige tekst op het blikje niet te lezen was omdat het allemaal in Chinees was. Maar bier is bier!

Morgen nog een lekker dagje relaxen hier in Nouakchott en daarna gaan we proberen Senegal in te komen. Dat schijnt nogal een onderneming te zijn…