Lemuria!

Wie kent de mythe over Lemuria niet, de tegenhanger van Atlantis. Alle twijfel over of dit al dan niet een fabel is, is bij mij weg. Madagaskar is Lemuria! De afgelopen dagen heb ik tientallen, zo niet honderden lemuren gezien, prachtige beestjes. 5 verschillende typen (er zijn er 70) en variërend van veraf hoog in een boom, tot haast praktisch tussen mijn benen door lopend. Overigens heb ik naast lemuren ook verschillende kameleons, slangen, hagedissen, gecko's en meer dieren gezien, maar uiteraard zijn de lemuren (in het Malagasy "maki", wat ik eigenlijk een leukere naam vind) het hoogtepunt.

Ik stond de volgende dag op in het luxe hotel op de Comoren. Even uitchecken, en wat bleek? Mijn 3 paar sokken, 2 onderbroeken, 2 korte broeken en 2 t-shirts wassen heeft € 33,- als prijs! Belachelijk, ik nam direct een defensieve houding in en zei dat ik dit niet ga betalen. 1 sok wassen = € 2,-. Allemaal smoesjes over dat alles in de Comoren duur is omdat het geïmporteerd moet worden. Ja mooi en aardig, maar dat geldt niet voor het wassen van een paar sokken en onderbroeken. Uiteindelijk kwam ik er vanaf met € 20,- omdat Air Madagascar het restant op zich nam. Heel aardig, maar het ging me natuurlijk niet om die € 13,-. Enfin, beetje naar einde van een verder prachtig avontuur op de Comoren. Oh wacht, het echte einde was de vertraging van Air Madagascar van nog eens bijna 3 uur. Zucht, ondanks de goede opvang toch niet de beste vliegmaatschappij ter wereld.

De vlucht ging dus via Kenia en onderweg zag ik allelei aardige bezienswaardigheden vanuit de lucht: Dar Es Salaam, Zanzibar en het mooiste fier uitstekend boven het wolkendek: de Kilimanjaro, die ik zeker ooit eens ga beklimmen. De volgende dag bleef ik niet in Antananarivo, maar pakte direct een taxi-brousse (klein bestelbusje, volgepropt met mensen en bagage) naar Ambositra. De taxi naar het taxi-brousse station was overigens een prachtige eend. Bijna alle taxi's in Madagaskar zijn 2CV's of Renault 4's. Heerlijke oude ragbakken. Ik had geen beenruimte in de taxi-brousse, dus de 5 uur naar Ambositra waren verre van aangenaam. Maar wat maakt het uit, dit is Afrika! Je moet alles accepteren zoals het gaat. Overigens heb ik bij volgende ritten vaak gevraagd of ik voorin mag zitten voor meer beenruimte, en meestal wordt dat me wel gegund. En er valt altijd wat te zien. Prachtige pittoreske dorpjes, waar je tussen alle armoede ook ineens een dozijn tafelvoetbaltafels en pooltafels ziet op straat, waar fanatieke jochies op lopen te hengsten. En dan luister je de hele rit naar de keiharde muziek van de chauffeur, wat altijd voor mij onbekende Malagasy muziek is en waar de passagiers soms op meezingen, totdat out-of-the-blue ineens Celine Dion langskomt met het Titaniclied en ook dat wordt meegezongen! Een dolle maar gezellige boel dus.

In Ambositra een klooster bezocht en een kaas gekocht die ze daar zelf maken. Verder door weilanden gelopen, door kleine gehuchten. Net als op de Comoren weer door iedereen en alles begroet. De huizen zijn als het Lavendorp in de Efteling. Ze zien er schattig en knus uit, maar als je nog eens goed kijkt, zijn het vaak oude verrotte bouwvallen die enkel bij gratie Gods overeind blijven. In Ambositra zag ik ook voor het eerst taxi-brousses wat gewoon Nederlandse wagens waren met reclame's erop als "BOMA Staalbouw te Spijkernisse". De beste handgemaakte spullen zijn in dit stadje te koop. Ik heb iets gezien wat ik graag wil meenemen, hoewel het erg groot is. Niet gekocht nog, maar mijn plan is dit te doen als ik weer terugreis naar "Tana". Het is een prachtig en ingenieus gebouwde 7 in 1 spellendoos.

De dag erna naar Fianarantsao, wat op zich niet zo'n heel bijzondere stad is (de op één na grootste stad van Madagaskar) maar wel een prima locatie om van hieruit de omgeving te verkennen met dagtrips. Dat deed ik dan ook direct een dag later, met de taxi-brousse naar Ambalavao. Er zou die dag, volgens mijn boek, de grootste zebu-markt van het land zijn, maar helaas bleek mijn informatie niet te kloppen en was de markt pas een dag later. Zebu is een soort rund. Vervolgens ben ik gaan lopen naar een reservaat zo'n 12km van Ambalavao verwijderd. Heerlijk om even lekker te lopen door het platteland. Ik liep onder andere langs een school. Zodra het eerste kind me gespot had, was het hek van de dam en werd ik door tientallen kinderen begroet en bekeken. Halverwege de wandeling kreeg ik een lift van een vriendelijke man. Op weg naar het reservaat werden we, net zoals met de taxi-brousses, gecontroleerd door politie. Dat gebeurt in elk klein dorp waar je langs rijdt. Je weet al hoe laat het is als je een bord "Halte a la police" ziet. Soms staat er een bordje "Halte a la corruption" naast, waar ik eerst om moest lachen omdat ik dacht dat de politie gewoon toegeeft dat ze corrupt zijn (vele chauffeurs stoppen wat geld in hun autopapierenboekje om gezeur dat ze overbeladen zijn te voorkomen) maar later bleek dat deze borden juist geplaatst zijn als protest tegen corruptie.

Bij het reservaat zag ik lemuren van heel dichtbij. Deze waren halftam en lopen gewoon langs je heen. En wat zijn ze schattig! Ik heb zo'n 150 foto's gemaakt, ook van andere mooie bezienswaardigheden zoals grotten, oude bomen, een moeras, een panorama, de gids die even stoer aan een liaan ging hangen en 3 rotsen die, zoals vele andere plekken in de wereld, de 3 gezusters genoemd worden. Op de weg terug naar Ambalavao stopte de taxi-brousse voor een kwartier in een klein gehucht, waar een enorm schattig klein meisje niet kon stoppen met naar mij te staren. Uiteindelijk gaf ik toe en moest een foto van haar maken, zie hieronder.

Terug in het dorp heb ik het oude en hoger gelegen gedeelte van de stad gezien, van waaruit je een mooi overzicht hebt van de omgeving. Zeker met zonsondergang een schitterend uitzicht. En je wordt (onvrijwillig) vergezeld door 4 kleine brutale maar wel heerlijk ondeugend kijkende jochies die proberen zelfgemaakte ansichtkaarten te verkopen aan mij. De aanhouder wint, dus nadat ik hen 30 minuten lang had afgehouden en ze bleven vragen, ging ik overstag en kocht er 2.

De volgende dag naar park Ranomafana, waar het voor het eerst sinds weken enorm begon te regenen, en ik daar niet op gekleed was. Gelukkig kon ik een regenpak huren, hoewel dat maar beperkte bescherming gaf. Vooraf zei de chauffeur dat ik geluk heb als ik 4 soorten lemuren zie. Nou dan had ik mazzel want ik heb er 4 gezien! De eerste zaten allemaal hoog in de boom, maar aan het eind heb ik er ook nog een paar van zeer dichtbij gezien. En deze zijn dus niet halftam maar echt wild! Ze zijn alleen niet bang voor mensen omdat ze gewend zijn dat mensen naar hen kijken. Prachtig om door het regenwoud op zoek te gaan naar de lemuren. Je voelt je net Indiana Jones, Ernest Hemmingway of Charles Darwin. Helaas waren ik en mijn tas aan het eind van de toer toch wel redelijk doorweekt. Goede les voor de trip die ik een dag later ging maken: 2 dagen door de jungle trekken, waar het ook regent (en dus bloedzuigers). Dus daarvoor heb ik een regenpak gekocht. Op de weg terug naar Fianarantsoa stopten we in een dorpje om de plaatselijke smid aan het werk te zien. Mijn chauffeur naar Ramonafana was trouwens een goed Engelssprekende en altijd vrolijk kijkende jongeman die het toeristenbureau in mijn hotel runt. Hij zou ook mijn (zeer goede) gids zijn op de 2 daagse trip naar de jungle.

...

Inmiddels ben ik terug van die trip, en het was waanzinnig! Zelfs na een nacht slapen zit mijn hoofd nog vol met impressies, van de prachtige omgeving en van de vele mooie gezichten van mensen die ik ontmoet heb. In mijn volgende en laatste verslag aankomende week hier meer over, ik moet nu de taxi-brousse pakken en mezelf weer opvouwen voor een 4 uur durende rit terug naar het noorden.