Op naar Nederland!

Ze zullen het op de Antillen misschien niet met me eens zijn, maar ik zie het als een stukje Nederland in de Cariben. En aangezien ik Nederland steeds meer mis, heb ik besloten in die richting te reizen om mijn reis daar af te sluiten. Het is wel nog een GIGANTISCH eind, maar er zitten enkele prachtige plekjes in zo´n 5 landen tussen en uiteraard pak ik die mee.

Na Encarnacion pakte ik de bus naar Ciudad del Este. Paraguay is een corrupt land waar ook veel gesmokkeld wordt. Met name het grensplaatsje Ciudad heeft er een handje van. Ik wilde hier alleen de Itaipu-dam zien, grootste energie-dam ter wereld. Genoeg energie voor 25% verbruik van Brazilië en 75% verbruik van Paraguay. De dam was indrukwekkend, de toer niet. Het was weliswaar gratis, maar we stopten slechts 1 keer, van een flinke afstand. We reden over de dam (8km) maar stopten daar niet terwijl het daar het spectaculairst was. Ach, je kan niet alles hebben, zal ik maar zeggen.

Vervolgens ben ik de vriendschapsbrug tussen Paraguay en Brazilië overgelopen. Volgens Lonely Planet levensgevaarlijk omdat er veel geroofd wordt op de brug. Er was echter geen hond te bekennen en ik vertrouwde mijn beschermengel. Deze trad iets later waarschijnlijk toch nog op in de vorm van een taxi-chauffeur toen ik de weg langs het water naar het centrum van Foz de Iguazu wilde lopen. Deze beste man commandeerde me in de taxi te stappen. Toen ik vriendelijk afwees zei hij: "Gratis, maar stap alsjeblieft in!". Dus ik ingestapt. Hij rijdt de weg die ik wilde lopen en ik zie ze: de favela´s. Arme wijken van steden waar continu geroofd wordt door jongeren die een kansloos bestaan leiden. In mijn hostel later hoorde ik dat de taxi-chauffeur me waarschijnlijk veel ellende bespaard heeft. Gelukkig had ik toch betaald voor de rit, dus hoefde me niet schuldig te voelen. Het toeval wilde dat ik later in de stad dezelfde taxi-chauffeur weer zag. "Hola amigo!".

In het hostel de avond gevuld met gezellig praten met 2 Canadezen, 2 Australiërs en 2 Amerikanen. De Yanks gingen de volgende dag weg maar met de anderen besloot ik samen de Iguazu-watervallen aan de Braziliaanse kant te bekijken. De Canadeze meid was overigens langer dan ik en heet met haar achternaam Van Adrighem. Inderdaad, volbloed Hollands van alle 4 haar grootouders. Ze spreekt geen Nederlands, op enkele belangrijke woorden als "kaasschaaf" na. En kon niet eens haar eigen achternaam goed uitspreken, zeer grappig.

De watervallen aan de Braziliaanse kant waren prachtig. Zo enorm veel. We zagen ze van afstand. Kan wel in detail uit gaan leggen wat ik zag, maar je moet er gewoon zelf heen. En anders maar even googlen naar plaatjes, of naar onderstaande foto´s kijken, hoewel het in het echt natuurlijk veel indrukwekkender is. De souvenierwinkel aan het eind bevatte ook indrukwekkende dingen, die vaak niets met de watervallen te maken hadden. Zo vond ik in de winkel een heus zwaard. Zie foto hieronder. Hoe zou je zoiets in hemelsnaam meenemen op je reis?

De volgende dag de grens overgestoken naar Puerto Iguazu in Argentinië, samen met de 2 Canadezen. Het hostel dat we wilden was vol maar boekten we voor de 2 nachten erop. Ander hostel ingecheckt en hup naar de watervallen. Entree 3 maal zo duur als Brazilië maar wat ben ik blij dat ik dit voor het laatst heb bewaard. Braziliaanse kant is prachtig, Argentijnse is onbeschrijfelijk mooi. Je kunt HEEL dicht bij het water komen, en het duivelskeelgat (tig watervallen in de vorm van een keelgat) is, zoals ze dat in het Engels zeggen, "stunning". De regenboog ontbrak niet zodat de foto´s die ik maakte allemaal nep lijken, zo mooi.

De 2 dagen erna gerelaxed in het hostel wat zeer aangenaam was met een megagroot zwembad en allerlei gratis faciliteiten. De eerste avond hadden we ook een barbecue met muziek. Een Braziliaanse schaarsgeklede schone dame liet ons zien hoe te dansen. Het begon nog wel exotisch maar we eindigden met het hoempapa waar wij Nederlanders keien in zijn (polonaise bijvoorbeeld, of de malle fratsen op trouwerijen). Ach, we hadden lol, daar ging het om.

Ook daarna reisde ik nog samen met de 2 Canadezen, nu naar San Ignacio Mini. Deze plaats heeft, net als Trinidad en Jesus, ruïnes. Maar o, o, o, wat een teleurstelling. De prijs is 8 keer zo veel en het stelt allemaal niet zoveel voor. Er zou ook nog een lichtshow zijn die avond, maar we zagen alleen wat gekleurde muurtjes, terwijl een gids in supersnel Spaans iets vertelde. Vast erg boeiend maar het gegeven dat van de 25 man er 8 wegliepen halverwege geeft het saaiheidsgehalte aan. Het dorpje San Ignacio Mini zelf is trouwens wel mooi. Lekker rustig. We besloten ergens wat te eten en ik bestelde een pizza. Aangezien de pizza´s hier altijd groot zijn, vroeg ik om een halve en de andere helft in een doggy-bag. Geen probleem. Wat het leuk maakte was dat ze me een houten plaat in de vorm van een halve pizza gaven. Ik zal wel niet de eerste zijn die een halve pizza besteld.

Afscheid genomen van de Canadezen en de bus gepakt naar Cordoba. Mijn idee was eerst richting Santiago te gaan, maar vanaf Cordoba is het nu allemaal noordwaarts. Gisteren heb ik een plaatsje net buiten Cordoba verkend, Villa Carlos Paz. NOOIT heengaan, onboeiend en saai. 1 grote wassen neus. In de Lonely Planet staat dat het een soort Las Vegas stadje is waar veel te doen is en wat je leuk vindt of juist verschrikkelijk. Ik besloot een kippenbus te pakken (zo´n bus die de stad doorrijdt en alle bezienswaardigheden laat zien). Het zou in 4 talen zijn, maar niks daarvan, alles in het Spaans. Nu is mijn Spaans toch best acceptabel maar deze beste man, de gids, brabbelde zo snel dat alles me ontging en ik me dus voor anderhalf uur moest focussen op oninteressante gebouwen waar hij vast zeer boeiende verhalen over vertelde. Oh, we stopten ook nog voor 45 minuten in een winkel waar ze wijn en koek maken. Mocht je kopen. Niet gedaan. Het hoogtepunt moest een grote koekoeksklok zijn, maar we reden er alleen even snel voorbij. Later ben ik er maar naar teruggelopen en aanschouwde om klokslag 4 uur de zeer indrukwekkende (niet dus) koekoek. Al met al een fiasco dus maar ook fiasco´s zijn reiservaringen, za´k moar zegguh.

Vandaag Cordoba wat verkend. Veel prachtige kerkjes hier en het valt me op dat op elk moment van de dag er mensen binnen aan het bidden zijn.

Vanavond met de bus naar Tucuman en om vervolgens het prachtige noordwesten van Argentinië te verkennen.