Eind in zicht

Met nog 18 dagen voor de boeg, is het einde figuurlijk in zicht. Met een afstand van 40km van hier tot Curacao (en te zien met verrekijkers op een heldere dag) is het einde ook letterlijk in zicht.

Na heerlijk 3 dagen genoten te hebben van San Agustin in zuid Colombia, was het weer tijd voor een lange reis. Eerst naar Bogota, de hoofdstad om daar een dagje rond te wandelen door deze mooie oude stad. De dag erna naar Bucaramanga, wederom een rit die de hele dag duurde. Geen interessante stad, dus een dag later direct weer op pad. Ditmaal naar het plaatsje Mompos in de jungle van Colombia en waar je meerdere manieren van vervoer moet gebruiken om er te komen, of weg te komen. Mijn heenrit was eerst met een minibus (5 uur, waarvan de laatste 2 uur 40km over een verschrikkelijke weg, we reden dan ook slechts 20km per uur). In het plaatsje El Banco aangekomen, zocht ik een boot naar Mompos. Deze bleek er niet te zijn. Ook geen jeeps; mijn enige optie was de 80km af te leggen achterop een brommer. Ik vond de 50km in Vietnam achterop al vervelend, en keek hier totaal niet naar uit. Maar het viel relatief mee, de weg was niet denderend maar te doen. Het was net donker geworden en we moesten nog 2km naar Mompos, en daar was de mij welbekende lekke band weer. Dus laatste stukje maar lopen. Mompos bleek een aangename verrassing te zijn. Heelijk rustig en erg authentiek en koloniaal. Na 2 dagen begon ik mijn reis van hier naar Cartagena. Ditmaal 2 keer een taxi, een kano, een speedboot en een minibus. In die laatste vond een klein meisje op schoot bij haar moeder en naast mij, het nodig de bus onder te kotsen. De stank was onverdraaglijk, maar de chauffeur had de oplossing in de vorm van een Airwick-spray met appelgeur.

Cartagena is 1 van de mooiste steden die ik tijdens mijn reis gezien heb. Prachtige koloniale gebouwen, pitoreske straatjes, en de setting uitmuntend; aan de Caraibische kust. In 2 dagen heb ik alle hoogtepunten van de stad bekeken en genoten van het heerlijke weer. En toen weer op pad. Ja, de laatste weken erg rap gereisd, maar ik verlang erg naar de Cariben en de Antillen. Dus op naar Santa Marta. Hier zou ik een mooi park bezoeken en een klein vissersdorpje. Het park besloot ik vanaf te zien en het vissersdorp viel mij tegen. Je kan er goedkoop duiken maar ik had geen zin om te duiken en dat lijkt me een plausibele reden.

De tocht naar het plaatsje Maracaibo in Venezuela was voorspoedig. Geld is een probleem in Venezuela. Officiele conversie van dollar naar bolivar is 1 op 2 maar op de zwarte markt krijg je 4 tot 5 ervoor. Dus ik met een smak cash dollars Venezuela in. En dit is 1 van de onveiligste landen van Zuid Amerika. Iedereen hier probeert je op 1 of andere manier op te lichten. In Maracaibo ging de bus er zelfs met mijn backpack achterin vandoor omdat ze me niet aan boord lieten met eten (voor mij iets nieuws in Zuid Amerika). Ik moest letterlijk voor de bus springen om hen te stoppen. Zeer geirriteerd door mijn ervaringen tot dusver in dit land, vervolgde ik mijn weg naar Coro, waar ik nu ben. En zowaar, dit is een leuk en gezellig plaatsje! En erg mooi ook. Hier ben ik nu al 3 dagen. Morgen vertrek ik noordwaarts, naar het schiereiland van Paraguana. Daar zal ik enkele dagen op het strand liggen, op 25km van Aruba, maar wel 6 keer goedkoper dan daar. Over een week van nu verwacht ik op Aruba te zijn, en begint het vakantie-gedeelte van mijn reis. Volgend bericht is waarschijnlijk alleen een foto van een wit strand met een turqoise-kleurige zee en het bericht "Groeten uit Caraibisch Holland".