Brazil! La la la la la la la la

Zo zongen Niek (oud-collega) en ik vaak op werk als we weer eens lol hadden. Maar nu kan ik het met recht zingen: "la la la". Een verandering van plannen (lees: ik vond dat ik Kerst en Nieuwjaar in interessante steden moet vieren in plaats van onbekende kleine plaatsen in Argentinië en Uruguay) heeft geresulteerd in een paar busritten van enkele duizenden kilometers naar Sao Paulo (Kerst) en Rio de Janeiro (Nieuwjaar). Met die laatste had ik overigens mazzel want je moet ruim van tevoren reserveren. En op reis reserveer ik nooit omdat ik er vanuit ga dat er altijd wel wat is. Nu vond ik na 5 hostels te hebben geëmaild nog een bed in Santa Teresa. Dat is zo'n 5km ten noorden van Ipanema en Copacabana. Goed genoeg voor mij. Pak ik een taxi naar het grote feest de 31e.

Brazilië dus. Maar niet lang want het is hier relatief duur. Na Rio nog wel even de Pantanal in (jungle) maar daarna naar een goedkoper land.

Colonia was prachtig. Montevideo vond ik ook wel oke, hoewel iets minder mooi. Het was er wel lekker rustig, zeker vergeleken met Buenos Aires. Op Vientiane na de rustigste hoofdstad die ik tot nog toe ben tegengekomen. Ik heb er wat rondgewandeld en later wat gegeten en gedronken in een leuk cafeetje. De bediende vroeg waar ik vandaan kwam en toen ik Holland zei kon ik niets meer verkeerd doen. Het lokale bier heet Zillertaller, wat voor mij een flashback was naar enkele leuke vakanties als kind in Oostenrijk.

Daarna ben ik naar Punta del Diablo gegaan. Volgend Lonely Planet erg authentiek en mooi. Ik vond het wat tegenvallen. Het is er toeristisch (ook de prijzen belachelijk hoog) en het staat er vol met nieuwgebouwde hutjes voor toeristen. Maar weinig oude huizen. De lokaal gevangen vis smaakte wel uitstekend in een restaurantje, waar een vriendelijke mooie meid me bediende. Even een babbeltje mee gemaakt. Toch handig Spaans te kunnen spreken, heb ik al veel profijt van gehad want er zijn veel mensen die geen Engels spreken. Hier in Brazilië spreken ze ook geen Spaans. Gelukkig klinkt Portugees wel vaag een beetje als Spaans, en er is altijd nog de universele lichaamstaal.

De volgende dag besloot ik naar de grens met Brazilië te gaan. In eerste instantie wilde ik in Chuy (het grensplaatsje) overnachten, maar omdat ik voldoende tijd had, besloot ik de tocht toch die dag nog te maken. Even de feiten van de dag:

Chuy is zowel Uruguayaans als Braziliaans (Chui in Brazilië en Chuy in Uruguay). In het midden van het plaatsje loopt een grote straat, wat de onofficiële grens markeert. Aan de noordkant is alles in het Portugees, aan de zuidkant Spaans. De douane van Uruguay ligt 2km ten zuiden van het plaatsje en de douane van Brazilië 2km ten noorden. Het plaatsje zelf ligt dus buiten de officiële grenzen, wat de zwarte handel verklaart (overal illegale zooi te koop). De bus dropte me in het dorp (dus buiten Uruguay) en ik mocht zelf de douane zoeken. Na veel rondvragen kwam ik er dus achter dat ik een stuk terug mocht lopen. Daar mijn stempel gekregen en vertelden ze me dat hun Braziliaanse collega's aan het staken zijn en ik de bus naar Santa Vitoria moet pakken om daar bij de politie een stempel te halen. Dan ben ik officieel dus al in Brazilië. Dit nalaten kost me bij het verlaten van het land $75, dus ik begon maar aan deze onderneming. Terwijl ik terugliep naar het dorpje zag ik een grappig bord van de anonieme alcoholisten: "Groep zonder grenzen". Leuke lokatie uitgekozen.

Volgende probleem: geld wisselen. De Brazilianen accepteerden geen dollars, dus terug naar Uruguay. Inmiddels had ik de bus gemist en moest ik wachten. In de wachthal van het busstation ontmoette ik 2 Australische meiden en later nog een Australische jongeman en een Peruviaanse moeder met 8-jarige dochter. Vooral deze laatste 2 figuren waren bijzonder. Zij sprak meerdere talen (o.a. Duits?!) en heeft enorm veel van de wereld gezien. Steeds als ik iets vertelde over mijn reis zei ze "oh ja, ben ik ook geweest". Ze woont nu overigens in Buenos Aires en is op vakantie met haar dochter. De Australiërs spraken geen woord Spaans of Portugees, dus voor hen was het een godszegen dat zij er was om hen te helpen met de douaneformaliteiten. Hoewel ik er van overtuigd ben dat ik er met mijn reiservaring prima zelf was uitgekomen, aanvaardde ik de hulp van harte en sloot me bij deze groep aan voor de aankomende 2 dagen.

Aangekomen in Santa Vitoria vonden we uiteindelijk de politie en kregen onze stempel. Daarna moesten we nog 5 uur wachten op de nachtbus naar Porto Alegre. Dat deden we in een vage bar. De Australiër en ik speelden een pot pool op de meest brakke tafel (nou ja, op die in Myanmar na dan) waar de driehoek geen fysiek object was, maar een zelfgemaakte tekening op het laken. De ballen rolden altijd dezelfde kant op, waar je ook heen schoot. Ondertussen kaartten de meiden wat om de tijd te doden.

In Porto Alegre aangekomen direct bustickets gekocht naar Florianopolis. Er was nog een bus met 1 plaats voor 55 Real (18 euro) maar de anderen wilden samen reizen en 90 betalen. Ik niet, hoe gezellig het ook was; ik reis budget. Dus ik pakte deze bus en groette vaarwel. 8 uur later in Florianopolis begroette ik hen (minus de Australiër) weer in mijn hostel. Zij gingen bakken op het strand aldaar terwijl ik cultuur ging snuiven van deze mooie stad. Hier bleef ik 2 dagen, ook om even wat uit te rusten van al dat busreizen. 1 van de opmerkelijke dingen die ik hier zag was een grote Kerststal in een park. Ik wilde er een foto van maken, maar er lagen 6 junks op steenworp afstand naar me te kijken. Ik keek ze recht aan, pakte brutaal mijn camera en maakte pontificaal enkele foto's. Niemand die mij belet foto's te maken. Meestal werkt dit wel en nu ook.

Vanochtend dan aangekomen in Sao Paulo en al een beetje de stad verkend. Op Kerstavond wil ik een concert in de grote kathedraal meemaken, hoewel dat wel betekent dat ik in deze gevaarlijke stad daarna in het donker terug moet naar mijn hostel. Even zien of dat lukt. De stad lijkt interessant, mooie gebouwen en aparte mensen. De lokale schoenenpoetser had een mooi bouwwerk gemaakt waar ik erg om moest lachen.

Ik blijf hier 5 dagen en ga dan naar Rio om te feesten. "La la la la la la la la".