Brommeren! Deel 2

Ik begin steeds beter te worden in het lezen van het lot. Toen ik in Ha Tien al na 30 minuten doorhad dat mijn brommer niet te verkopen was aan een Vietnamees (er waren geen buitenlanders) wist ik dat ik gewoon naar de grens moest gaan de volgende dag, en daar maar zien wat er gebeurt.

Maar eerst nog de Mekong delta. Nadat ik HCMC verlaten had, moest ik verplicht een stuk over National Highway #1. Gelukkig viel het verkeer mee. In My Tho een veerboot gepakt naar 1 van de vele eilanden in de delta. Daar op goed geluk rondgecrosst, met grofweg in mijn hoofd de richting waar ik heen moest (noord-west). Ergens diep in de jungle, 2 uur later, wist een jong jochie (de enige in het plaatsje die een paar woorden Engels sprak) me te vertellen dat ik zuidwaarts gereden ben en terug moet. Dit liep dood. Dus 4 uur voor Jan Joker gereden.
Die avond kwam ik net in het donker aan in Vinh Long.

De volgende dag weer hetzelfde grapje uitgehaald: in de globale richting rijden, ditmaal wel goed. Dwars door allerlei gehuchten gereden, over 1.000 bruggen en 4 veerboten. Elke keer dat je een dorp ingaat of verlaat, moet je een brug over. Wat een water hier!

In Chau Doc ingecheckt in een hostel waar de receptioniste geïnteresseerd was in mijn brommer. Ik vertelde haar dat ik er eigenlijk mee naar de grens in Ha Tien wilde rijden, maar liet haar wel even de registratie zien. "Groen", stond er in het Vietnamees. Mijn brommer is toch echt rood. Als een politieagent dit had gezien, was mijn brommer geconfisceerd. Tevens vroeg ze mijn verzekering. Ik keek haar vertwijfeld aan. Ze moest lachen maar was ook serieus toen ze me vertelde dat niemand onverzekerd mag rondrijden. Ik vertelde haar dat wel meer dingen officieel niet mogen, en dat mijn brommer weliswaar rood is, mijn helm is wel degelijk groen. Ze vertelde me dat ik onmogelijk de grens hiermee over kan. Het lot besliste anders..

In Ha Tien probeerde ik direct mijn brommer te verkopen. Van Wouter had ik gehoord dat meenemen over de grens niet toegestaan is. Maar nadat ik tientalle willekeurige mensen op straat aangesproken had en gevraagd of ze de brommer wilde kopen (en steeds nul op het rekest kreeg) besloot ik gewoon naar de grens te gaan de volgende dag. Proberen hem toch mee te nemen, en anders ter plekke voor een appel en een ei verkopen.

Enfin, ik kwam bij de grens, waar de douanebeambten blij verrast waren een buitenlander hier te zien. Deze grenspost is pas recentelijk voor buitenlanders toegankelijk, en ze hopen dat steeds meer buitenlanders hier gebruik van maken. De Vietnamezen waren overdreven vriendelijk en de Cambodianen vroegen me om aan al mijn vrienden en familie te zeggen dat een Cambodiaans visum hier aan de grens te verkrijgen is (tegen een kleine meerprijs, wat ze me niet vertelden maar wat ik van verhalen gehoord heb), en dus niet van tevoren bij een ambassade gehaald hoeft te worden. Ik beloofde dat te doen (bij deze) en hoopte niks te horen over mijn brommer. De enige opmerking die ik hoorde over mijn brommer was van een grenswachter die zei: "No motorbike"... maar hij bedoelde dat ik bij de grens niet mocht rijden. Met de brommer aan de hand ben ik Cambodja ingelopen. En zoef, op een verschrikkelijk slechte weg mijn weg richting Kampot gezocht. Het ziet er dus naar uit dat ik door ga brommeren, zolang het kan. Zodra ik problemen krijg, laat ik het voertuig achter me. En dat ik problemen krijg, is niet ondenkbaar aangezien een tuc-tuc chauffeur hier in Kampot me verbaasd aankeek toen hij me op een Vietnamese brommer zag. "Did you pay some money at the border?". Nee, ditmaal niemand omgekocht, zei ik. Toen ik hem vertelde dat ze totaal niet moeilijk deden, zei hij dat het eigenlijk verboden is voor buitenlanders om brommers over de grens mee te nemen. Maar omdat er binnenkort verkiezingen zijn in Cambodja zijn de authoriteiten wat minder strict met regels. Dat was mijn geluk dus. Ik zou niet weten hoe ik anders van de grens naar Kampot had kunnen komen, zonder OV, taxi's of brommeraars. Maar het kan dus gebeuren dat een agent mijn Vietnamees nummerbord ziet en moeilijk gaat doen. Zolang dat niet het geval is: brommeren, deel 2!

Vanavond hier, samen met de medewerkers van mijn hostel die ook gek zijn op voetbal, Nederland kijken. Morgen richting Bokor National Park en Sihanoukville. Het regent continu, wat het brommeren iets lastiger maakt. En ik had graag een aantal dagen in de zon willen liggen op Bamboo Island, vlakbij Sihanoukville. Maar het weer zal ik maar moeten nemen zoals het is.