Brommeren!

Het is me redelijk eenvoudig gelukt om een brommer aan te schaffen in Hanoi, tegen een goede prijs ook. De zeer vriendelijke hosteleigenaar in Hanoi had zijn ochtend vrijgemaakt om samen met mij op pad te gaan en een brommer te vinden. Hij zou ervoor zorgen dat ik krijg wat ik zoek en wilde daar slechts een kleine vergoeding voor. Dat vond ik prima, beter dan (zonder dat je het weet) afgezet te worden. Enkele uren later reed ik op mijn 2 wielen door hartje Hanoi, een prima oefenterrein voor iemand zoals ik die nog nooit een brommer heeft gereden. De straten zijn bezaaid met brommers. Je moet continu toeteren om de andere verkeersgebruikers te laten weten dat je er bent. Het rijden was eigenlijk geen probleem, ik raakte snel gewend aan het verkeer. Wel moest ik erg wennen aan de besturing van het ding. Ik had vooral moeite met schakelen, starten en de lichten. En zoals een beginneling betaamd heb ik direct met scheenbeen verbrand aan de gloeiendhete uitlaat, waar de hosteleigenaar me nog voor had gewaarschuwd. Inmiddels heeft het zeewater in Halong Bay nog wat extra zout in de wond gegooid, maar pijn is nu wel verdwenen.

Met de brommer Hanoi bekeken, maar het is niet echt een interessante stad. Ik kon dus niet wachten om over National Highway #5 naar Haiphong te gaan en daar de boot te pakken naar Cat Ba Island, waar ik nu ben. Dit rit naar Haiphong gaf een heerlijk vrij gevoel, crossen over de weg. Halverwege ergens wat gegeten bij een gezin waar niemand Engels sprak. De moeder probeerde me merkwaardig genoeg te koppelen aan haar zeer jong uitziende dochter. Ik bedankte vriendelijk en wist niet hoe gauw ik daar weg moest. Al was het maar omdat ze me varkensingewanden als ontbijt had gegeven. Uit beleefdheid heb ik een beetje gegeten, wat ikzelf een enorme prestatie vind.

Op de boot was ik de enige buitenlander. Voor de brommer moest ik uiteindelijk meer betalen dan voor mijn eigen ticket. Op Cat Ba ingecheckt in een hostel maar het boterde niet tussen de hosteleigenaar en mij. Hij wilde dat ik een toer ging boeken bij hem, maar ik vertelde dat ik eerst eens ga rondshoppen om te kijken wat er allemaal is. Uiteindelijk heb ik een dag later direct uitgecheckt en een prima hotel gevonden. De zeer vriendelijke eigenaar heeft ook een toerbureau en bij hem had ik een 2-daagse boottocht door Halong Bay geboekt.

Die 2 dagen waren in principe geweldig. Het enige wat ik niet getroffen had waren de mensen met wie ik de trip deed. 2 Fransen en 2 Zwitsers die redelijk onbeschoft waren en het 's avonds superlaat maakten met harde muziek waardoor de 2 gidsen niet konden slapen. Ook vonden ze het nodig een fles Smirnoff te stelen door het drankje te vervangen met water. Een dag later kwamen de gidsen erachter, maar vreemd genoeg zeiden ze niks. Gelukkig maar want anders had ik moeten uitleggen dat ik er niets mee te maken had.

Tijdens de trip hebben we gekayakt, gezwommen, met een bootje door grotten gegaan en vooral genoten van het prachtige uitzicht in Halong Bay. Het water is prachtig groen. Woorden en foto's kunnen het eigenlijk niet beschrijven, je moet het gezien hebben. Maar ik zal, zodra het mogelijk is en ik achter een betere computer zit, dit bericht verrijken met foto's.
De nacht dus geslapen op de boot, midden in de baai. En natuurlijk in het donker ook nog gezwommen onder een heldere hemel bedekt met vele sterren en de maan.

Overigens kon ik nog steeds niet slapen toen iedereen naar bed omdat een Zwitserse en een Fransman het nodig vonden om direct naast me vadertje/moedertje te spelen.

Vandaag heb ik het eiland verkend met mijn brommer. Eerst naar een grot dat als ziekenhuis diende in de oorlog. Daarna naar het nationale park, waar ik samen met een Amerikaan naar een toren op de hoogste berg gelopen ben, en daarna alleen naar een meertje. De weg ernaartoe was erg spannend en avontuurlijk. Dwars door de jungle. Meer dan genoeg water bij me, maar ik miste toch wel mijn bergschoenen en vooral muggenspray. De hele rit, 3 uur, vlogen er minstens een dozijn muggen rond mijn hoofd. En als ik even stilstond om uit te rusten (het rotsachtige pad ging continu omhoog en omlaag) zaten er in no-time muggen op elke blote plek van mijn lichaam. En tig rode, bijtende mieren in mijn schoenen. Het meertje was eigenlijk een moeras, wat voor nog meer ongedierte zorgde. Maar al met al wel een erg mooi park.

Morgen verlaat ik het eiland weer en rij richting Ninh Binh. Vandaaruit ga ik de binnenlanden in. Ik ontmoette een Nederlandse jongen vandaag die al 4 maanden brommert in Vietnam en zegt dat de onbekende, niet-toeristische maar zeer mooie route over de Duong Ho Chi Minh prachtig is. Je kan helemaal naar HCMC, maar ik ben van plan af en toe naar de kust te gaan om daar wat plaatsjes te bekijken.