Tropisch China

Vandaag, mijn 3e en laatste dag in tropisch China, regent het al de hele dag. Gisteren en de dag ervoor was het daarentegen droog en bloedheet, boven de 30 graden. Heerlijk weer dus, wel veel muggen. Dadelijk zal ik iets van een poncho moeten vinden want de aankomende weken zal ik meer van dit soort weer tegenkomen.

De busreis van Dali naar Jinghong viel mee. Althans, de duur van de reis: 12 i.p.v. de vooraf beloofde 18 uur. De kwaliteit van de rit was wel bedroevend. Het was een slaapbus, dus vol met bedden. Maar enkel gemaakt voor Chinezen, dus ik kon een relaxte lighouding met mijn lengte wel vergeten.. ware het niet dat er niemand achterin de bus lag en ik daar diagonaal prima kon liggen. Jammer dat de buschauffeur over de weg ragde waardoor ik enkele malen compleet "airborn" werd, en met een harde knal weer neerplofte. Waarschijnlijk was deze rijstijl debet aan de 6 uur kortere tijdsduur van de rit.

Mijn plan was om direct naar het tropisch park 50km noord van Jinghong te gaan om daar o.a. wilde, witte olifanten te bekijken, en daar te overnachten. Toen de overnachtingsprijs het 20-voudige bleek dan wat in mijn boek stond, besloot ik daar slechts enkele uren rond te kijken en terug te gaan naar Jinghong. Olifanten heb ik niet gezien (laten zich alleen zien in de ochtend en avond) maar ik heb wel andere mooie beesten gezien: aapjes, varanen, beren, vogels. Het park is prachtig, je waant je in de tropen... nee, je bént in de tropen. Een Chinees klopte op de schouder van zijn vrouw, wees naar mijn voeten en maakte het gebaar van "wat groot!". Achter mijn rug, maar ik heb ogen in mijn rug dus zag het en lachte erom. Andere groepen Chinezen zeiden iets tegen elkaar als ze mij zagen en moesten toen lachen. Mijn gok is dat ze de grap maakten dat ze toch nog een wilde, witte olifant zijn tegengekomen.

In Jinghong ingecheckt in een leuk hosteltje, met de mij welbekende bananenbomen. Overal hagedissen. De stad verkend, maar superboeiend is het niet, los dan van de Mekong rivier waar ik morgen over ga varen. Jinghong is overigens een gehucht. Slechts 100.000 man en een paardekop. Klinkt cynisch, maar in China is dit echt een gehucht. Kom zelden andere buitenlanders tegen, en als ik ze tegenkom zijn het altijd Duitsers of Fransen.

Blijkbaar is mijn reisboek uit 2007 niet accuraat meer; veel bezienswaardigheden, uitgaansgelegenheden en andere gebouwen zijn permanent gesloten. Prijzen kloppen meestal ook niet. En de bootrit van China direct naar Laos schijnt niet te kunnen. Het alternatief is prima: van Jinghong over de Mekong naar Chang Saen, Thailand. Daar de bus pakken naar Chang Khong, 30 kilometer verder. En daar een veerboot naar Huay Xay, Laos. Enige nadeel is dat ik een bladzijde in mijn paspoort moet opofferen voor Thailand. Geen idee of ze dezelfde bladzijde gebruiken als ik over enkele weken nogmaals Thailand inga. De rit in de boot duurt overigens 8 uur en kost 80 euro. Redelijk prijzig dus, maar waarschijnlijk zeer de moeite waard.

Ik kijk ernaar uit om naar Luang Prabang en Vientiane te gaan omdat in de laatste plaatsen waar ik was (Kunming, Dali, Jinghong) amper andere reizigers te vinden zijn en met een willekeurig ander persoon reizen is vaak toch leuker. Hoe ik ga reizen in Laos weet ik nog niet. Ik twijfel of ik misschien een mountainbike moet kopen en naar Vietnam ga fietsen. Klinkt wel stoer, op de fiets naar Vietnam.