Mensen, kinderen

Wauw, wat veel mensen hier in Beijing. En ik dacht dat Nederland al druk was. Maar goed, eerst nog mijn verslag van de dagen in Mongolië.

Na mijn vorige bericht wilde ik gaan slapen maar zag ik 2 Mongolen dammen met schaakstukken. Ik vroeg of iemand ook kan schaken, en ze wezen allemaal direct naar 1 jongeman. De gastheer zei dat hij echt heeeeeeel goed is. Dus mijn reactie direct: "Mooi! Ik hou van uitdagingen". Na een saai en afwachtend begin ging ik vol op de aanval en zette een prachtige val op waarmee ik zijn koningin te pakken had. Toen zijn koning ook nog eens in een beroerde situatie terechtkwam, gaf hij op. Mongolië - Nederland: 0-1.

Ik kon niet slapen die nacht. Elke 3 uur komen ze de kachel aansteken. Nu is dat wakker worden al niet zo prettig, maar de kachel is LOEIHEET. Ik dacht dat ik levend gekookt werd. Dus ik gaf aan voortaan geen kachelservice in de nacht meer te willen. 's Ochtends ontbeten en toen een flink stuk gaan wandelen. De hond ging uit zichzelf mee. Later hoorde ik dat het een gasthond is, waarschijnlijk getraind om gasten te begeleiden. Ik liep 3 uur en hij liep altijd om me heen mee, steeds opletten waar ik liep. Rustte ik uit, dan kwam hij naast me liggen. Hij werd overigens nog aangevallen door 2 waakhonden, die ik vervolgens heb weggejaagd. Daarna gebeurde het nog een paar keer dat er honden blaffend op hem afkwamen, maar toen ik naar hen toe rende, werden ze bang. Haha, en dat noemt zich waakhond!
Toen ik op een heuvel was en genoten had van het uitzicht, merkte ik dat ik mijn handschoenen verloren had. Dus zelfde weg weer terug. Gelukkig gevonden. Er staat weliswaar een keiharde en ijskoude wind, maar ze lagen uit de wind. Anders had ik een probleem. Overigens is het zowel heet als koud in Mongolië. De zon en de grond is bloedheet, de wind ijskoud. Dat geeft een bijzonder landschap: droog, woestijnachtig, met sneeuw. En damp, zelfde effect als je water in een hete pan gooit.

Het eten is altijd lekker en altijd (te)veel. Ik wilde een biertje bestellen maar zag niemand. Toen liep ik naar enkele hulpjes van het hotel die achter internet zaten. Gezonde jongens zaten blote vrouwen te kijken. Om hen voor een misschien beschaamd gevoel te behoeden deed ik of ik niks had gezien.

De volgende dag heb ik 8km heen en terug gelopen naar Turtle Rock, een rots in de vorm van een schildpad. Hond weer mee uiteraard. Er stond een bus vol met Koreanen, die niet alleen vele foto's van de rots maakten, maar ook van een zekere Nederlander ter plaatse. Ik had geld moeten vragen, was ik nu binnen geweest.

Dan de treinreis naar Beijing. Deze trein zat vol met buitenlanders! Ik zat in een coupé met 3 andere Nederlanders die ook de wereld gaan reizen voor een jaar. 1 van hen had visa problemen. Zijn visum was al een jaar verlopen. Niet goed gecheckt. Maar gelukkig geen probleem. Hij hoefde alleen maar te zeggen dat hij niet naar Tibet gaat, en kon een visum aan de grens kopen.
Overigens moesten we bij de grens 4 uur wachten omdat het onderstel van de trein verwisseld moet worden. Het spoor van China heeft een andere grootte dan Mongolië en Rusland.

De volgende dag ontbeten met een Engelsman in het Chinese restaurant aan bood, met stokjes uiteraard. Hij vertelde me dat hij 8 dagen in de Gobi geweest was. De reden waarom hij reist is eigenlijk triest: zijn broer die gek was op reizen, was 4 maanden geleden op 31-jarige leeftijd overleden aan een hartstilstand. Vader van een 2-jarig dochtertje. De Engelsman vertelde me dat hij zijn broer mee heeft genomen op reis, van boven. Ontroerend.

Aankomst in Beijing. Het was even zoeken in de "hutong" (binnenwijkjes/steegjes) maar toen vond ik het hostel dat ik in mijn boek uitgekozen had. Prima hier (ik internet er nu). Een soort binnenplaats met kunstwerken. Op de 1e verdieping zijn kamers, waar ik er 1 van heb. Gisterenavond de stad ingegaan. De grote foto van Mao op het Tian'anmenplein gezien. Tot 2 maal toe spraken Chinese dames mij aan in goed Engels. De eerste 2 dames lieten mij allemaal kunstwerken zien. Ze wilden aan het eind ook iets verkopen, maar helaas. Daar heb ik geen ruimte voor in mijn backpack. Het 2e stel dames hebben mij een poot uitgerukt. Het volgende gebeurde. Ik vertelde wat te gaan eten en ze zeiden met me mee te lopen. Toen stelden ze voor wat thee te drinken in een theehuis. Waarom ook niet, dus wij daarheen. 10 soorten thee gedronken, op een traditionele manier. Hartstikke leuk, maar toen ontdekte ik enkele dingen die ik nog niet wist: word je uitgenodigd voor iets, dus jij bent de gast, dan betaal jij. Voor iedereen dus. Daarnaast is thee megaduur hier. En omdat ik overrompeld was, heb ik ook niet afgedingd op de thee die ik gekocht heb. Kortom: redelijk wat geld armer en een ervaring, les en balend gevoel rijker.

Vandaag de verboden stad bezocht. Heel indrukwekkend. Daarna een park gezien, ook schitterend. En vervolgens wat kleding gekocht omdat mijn winterjas toch wel erg warm is. Ook wat linnen broeken. Ik probeer af te dingen, iets wat ik probeer te leren hier in China. Maar de verkeerde plaats uitgekozen: de plaatselijke groothandel. Afdingen... ze keken me aan met een raar gezicht. Later hoorde ik dat de prijzen daar al normaal (laag) zijn, dus prima. Overigens sprak niemand er Engels maar met behulp van een boekje Engels/Mandarijns ging het prima.

Morgen wil ik Mao zien in het mausoleum, en de Tempel van de Hemel. Maandag naar de muur en dinsdag wil ik richting Xian.

Als laatste nog een opmerking aan alle mensen die berichtjes achterlaten in het gastenboek: ik lees ze allemaal en vind het heel erg leuk, dus ga er vooral mee door! Echter, ik reageer er niet op omdat me dat teveel tijd kost.