Gigantisch slaaptekort

Vanochtend ben ik dan in Xi'an aangekomen, na een prachtige ervaring in de trein. Natuurlijk had ik het goedkoopste kaartje gekocht (keuze tussen bed/stoel en hard/zacht, ik had een harde stoel). Het gevolg van deze zuinige actie was dat ik de enige buitenlander in het treinstel was, continu aangekeken werd alsof ik buitenaards ben, ik niet kon slapen op die verschrikkelijke stoelen, en als ik naar het toilet wilde, over 10 op de grond liggende Chinezen moest stappen. En dat 12 uur lang in de nacht. Bij elkaar heb ik misschien 1 uur geslapen, verdeeld over 10 perioden van 6 minuten. Volgende treinrit toch iets meer betalen, maar wel geinig dit gedaan te hebben.

Eerst nog wat over mijn resterende dagen in Beijing. Geweldige stad! Natuurlijk is het er erg druk en moet je wennen aan gebruiken. Maar wauw, ik wil hier zeker nog eens terug. En dan met een grote koffer om veel (goedkope) dingen te kopen!

In het hostel sprak ik zaterdag met 2 vriendelijke Zwitsers. Ze vertelden me wat meer over Beijing aangezien ze er al langer waren. Overigens werd enkele dagen later de camera van hen gestolen in de metro. Enorm balen want er stonden foto's op die ze nog niet gebackupt hadden.
De afgelopen dagen heb ik heel veel gelopen. Elke dag zeker zo'n 7 uur. Dit omdat ik lopen gewoon het leukst vind. Maar als je dan ook nog weinig uren slaap pakt, is het wel vermoeiend.

Zondag wilde ik Mao zien in het mausoleum. Ik was er vroeg om de lange wachtrij voor te zijn. Maar het was gesloten die dag, geen idee waarom. In de middag naar de Tempel van de Hemel geweest. GEWELDIG. Wat een prachtig park. En omdat het zondag was, zag je er allerlei mensen chillen, dansen, muziek maken, spelletjes spelen. Ik heb een tijdje meegekeken naar 2 oude mannen die Chinees schaakten. De bezienswaardigheden in het park vond ik minder interessant. Na het park ging ik ergens eten. Ik zocht een leuk eetplekje in een hutong, maar vond er niks. Wat er wel gebeurde was dat allerlei mensen me aankeken en een man naar me toekwam met een norse blik wat voor boek ik bij me heb. Toen hij zag dat het Trotter heet (en niet Lonely Planet) was het goed. Blijkbaar hebben Chinezen iets tegen Lonely Planet omdat er instaat dat Taiwan niet Chinees is. Wat zou er gebeurd zijn als ik wel Lonely Planet bij me had?
In een restaurant had ik soep en een garnalenschotel besteld. Iedereen keek hoe ik aan het eten was met stokjes. Ging prima, maar soms voelt het wat oncomfortabel. Een Engelsman zei dat je tegen iedereen die naar je kijkt gewoon Ni hao moet zeggen, hallo. Dan lachen ze vaak en kijken niet meer.
's Avonds ben ik wat wezen drinken bij een ander hostel, waar ik wat bekenden tegenkwam van de treinreis van Mongolië. Leuk gekletst, drinkspelletjes gespeeld (we zijn toch backpackers!) en zelfs mijn overbodig geworden sjaal weten te verkopen voor 1 euro, de originele prijs van de Hema.

Maandag wilde ik naar de muur maar stond veel te laat op omdat ik ook laat naar bed gegaan was. Dus ik boekte een trip voor dinsdag. Daarna ben ik met Mike, een Ier, wat wezen eten. Vis eten met stokjes, het is niet ideaal maar was wel lekker. De rest van de middag wat rondgehangen in het hostel en 's avonds naar de nachtmarkt. Dat is een bijzondere ervaring! Eerst heb ik prachtig weten af te dingen op Mao's rode boekje en een apart soort kaartspel (voor degenen die het bekend voorkomt: Irak's most wanted). Ik wilde er maar 5 yuen voor betalen (50 eurocent) maar toen ik dat voorstelde, liep de verkoper beledigd weg. Dat was dus te weinig. Bij de volgende vroeg ik de prijs: 140 yuen. Belachelijk, toen liep ik beledigd weg. Bij de volgende ging het beter. Ze vroegen 120 yuen en ik stelde 10 voor en niks meer. Uiteindelijk wilden ze het kaartspel wel voor 5 verkopen en vroegen hoeveel ik voor het boekje wilde betalen. 5 natuurlijk, zei ik. Ze lachten en vroegen toen 10. Akkoord. Dus 15 betaald waar ze eerst bijna het 10-voudige vroegen.
Daarna wilde ik iets aparts eten. Vooraf dacht ik aan schorpioenen, larven of sprinkhanen. Maar toen ik ze zag (nog levend) haakte ik af en heb uiteindelijk het ook best bijzondere slang geprobeerd. De kruiden maken het eigenlijk best te eten, maar de structuur van het vlees (sappig) en de gedachte van slang eten maken het toch wat.. ranzig. Maar ik heb het gedaan! Hond sloeg ik over.. voor nu. Onderweg spraken 2 vriendelijke, goed Engels sprekende meiden me aan, maar gezien de thee-ervaring, negeerde ik hen. Overigens zit Beijing vol met spelfouten waar je krom van ligt. Het hoort gewoon bij China. Maar deze op een lichtkrant was prachtig: "Beijing speclal product, heactny and good quancity. It is lertainy your bestchoice".

Terug in het hostel was de moeder van Maggie, de eigenaar van de bar in het hostel, er. Iedereen zei al dat het een aardige vrouw is. Uiteindelijk belandde ik in een 2 uur durende sessie haar Engels leren. Ze is erg gemotiveerd, en als leraar hou je natuurlijk van gemotiveerde leerlingen. Later kwamen er nog meer mensen met als gevolg dat ik pas om 3:00u sliep, terwijl ik de dag erna vroeg opmoest om naar de muur te gaan.

De volgende dag dus naar de muur. De trip heette "secret wall" omdat we naar een plek zouden gaan waar geen andere toeristen zouden zijn, en dat klopte. Het was slechts de oude muur, niet de gerenoveerde. Dat was het enige wat me wat tegenviel, ik wilde beide stukken zien. Ook was er heel veel mist die dag, maar 30 meter zicht. Toch een prachtige ervaring, met z'n 10-en over de muur lopen. De gids was een 70-jarige vrouw, die de klim elke dag doet. En er werd flink geklommen tijdens deze tocht, dus respect voor haar!

's Avonds had ik afgesproken met Simon van de trein uit Mongolië. Travis, de Amerikaan, had helaas niks meer van zich laten horen. Simon was de afgelopen dagen bij zijn familie in Beijing, maar dat beviel hem niet. Oude mensen die vroeg naar bed gaan. Dus hij wilde zien waar ik verbleef. Toen hij mijn hostel zag, was hij direct verkocht en boekte voor 4 dagen. We hebben samen wat gegeten (Beijing eend, maar dan ECHT Beijing eend, namelijk een eend eten in Beijing, niet de toeristische variant) en daarna in de bar van het hostel de rest van de avond gekletst met anderen, spelletjes gespeeld en waterpijp gerookt.

Woensdag mijn laatste dag Beijing. Eindelijk heb ik Mao gezien, al was het slechts 2 seconden. Daarna weer naar die grote hal gegaan waar ik eerder kleding gekocht had voor weinig geld. Ik wilde graag een klein Chinees schaakspel mee voor onderweg. Misschien handig om contact te maken met lokale bevolking.
's Avonds vertrok dan de trein waar ik amper op geslapen heb. Op de trein was overigens wel 1 Chinees die Engels sprak, en waar ik nog 2 uur mee gepraat heb, terwijl de andere Chinezen ons gesprek bekeken. Toen ik in Xi'an aankwam, direct gaan slapen voor 4 uur. Het loopt nu tegen de avond en ik doe het vanavond rustig aan. Morgen ga ik op pad en de stad bekijken. Natuurlijk staat het terracotta leger ook op het programma, maar ik wil vooral wat uitrusten. De laatste 4 dagen in totaal 13 uur geslapen, is wat weinig.