Treinrit naar de sneeuwige woestijn

Het landschap voor me zag er 15 minuten geleden heel anders uit dan nu. Want een plotselinge flinke sneeuwbui als zojuist is in Mongolië heel normaal.

Waar te beginnen? Er is zoveel gebeurd de afgelopen 5 dagen. Het begon in de trein vanaf station Moskou. Dimitri vertelde me precies hoe de reis zal verlopen, en hij had gelijk. Gezien de tijd van het jaar zouden er alleen maar Mongolen aan boord zijn. Handelaren met name. En dat klopte. Er was exact 1 andere reiziger aan boord, en met hem (Travis, een Amerikaan) besloot ik direct een team te vormen tegen de Mongolen. Hoewel ik in eerste instantie een hele coupé voor mezelf had, wilden de Mongoolse handelaren (vanwege ruimte voor hun dozen met troep) en Travis en ik wel bij elkaar in 1 coupé. Ik zag het als mijn enige kans op wat conversatie, aangezien de Mongolen geen Engels spreken.

Even iets over trein 6, die ik dus had. Tiara Tours vertelde me dat trein 6
echt de trein is waar het gebeurt. 1 groot feest met reizigers en Mongoolse
handelaren. Nou wist ik dat er maar weinig reizigers zouden zijn gezien
de tijd van het jaar. Maar slechts 1 andere reiziger en verder 800 Mongolen
die echt heel brutaal zijn... nee, ik had me er iets anders van voorgesteld.
De treinrit zelf is geweldig. Je komt langs prachtige plaatsen en gebieden.
Maar ik zou iemand eerder een andere trein aanraden. Dezelfde route, maar dan
die van de Russische of Chinese treinmaatschappij, niet de Mongoolse.

1 provotniki (soort conductrice, maar eigenlijk meer een manusje van alles)
was aardig. De anderen keken voortdurend gemeen. De Mongoolse handelaren waren
onmogelijk. Gedurende de hele rit waren ze met dozen aan het sjouwen door
de gangen, waardoor de doorgang continu geblokkeerd was. Dit vanwege het balanceren van troep in verband met de douane. Ze schreeuwen de hele tijd, lopen met ontblote bovenlichamen rond (enkele mannen dan, met dikke buiken, niet om aan te zien). Halverwege de rit begonnen ze ook met het volstoppen van onze coupé met hun troep. Travis en ik protesteerden maar het hielp niets.
Ruimte hadden we niet meer. Zelfs toen we de zooi weer in het gangpad hadden gezet kwamen ze het doodleuk weer terugbrengen.. met een glimlach weliswaar, maar toch. 1 vrouw gaf ons wel een heel bijzondere kaas, gemaakt van vlechten. Een kleine pleister op de wond. Overigens roken de Mongolen waar dat niet mag omdat toch iedereen aan boord Mongool is en dus familie van elkaar. Dat 2 buitenlanders het niet op prijs stellen, boeit ze niet. Verder waren er nog 3 kinderen aan boord die mochten opblijven zolang ze wilden, en de hele tijd renden, lachten en naar die 2 vreemd uitziende mannen (ons dus) toekwamen. In het begin leuk, maar na de 500e keer dat ze onze deur weer opentrekken (ook als we aan het slapen waren 's nachts) heb je het wel gehad. Maar goed, tot zover de Mongolen aan boord.

De rit zelf was natuurlijk wel geweldig! We zijn door plaatsen gereden die
ik vroeger uit mijn hoofd moest leren: Omsk, Novosibirsk, Jekatarinaburg,
Krasnojarsk, Irkoetsk, het Baikalmeer. Werkelijk schitterend! Bij het Baikalmeer
heb ik de omul gegeten, een vis die alleen daar voorkomt. Niet echt een bijzondere smaak, wel een leuke ervaring. Op de perrons hebben Travis en ik steeds ons eten gekocht. Voor een appel en een ei meestal. Vaak ook zelfgemaakt, en het smaakte heerlijk. Van alles uiteraard foto's gemaakt, maar die ga ik niet allemaal op de site zetten. Geïnteresseerden kunnen deze later uiteraard nog eens zien.

En dan nu in Terelj park, 50 kilometer buiten Ulaan Baatar, de hoofdstad van Mongolië. Ik heb vanochtend eerst in Ulaan Baatar 5 uur rondgelopen om de stad te zien. Veel is er eigenlijk niet, dus ik ben blij dat ik gekozen heb om 3 dagen te verblijven in het park. Het is hier PRACHTIG. Overal dieren, het meeste is vee maar er is ook veel wild. Mooie heuvels waar continu mist lijkt te hangen. Dit omdat de grond warm is en het regelmatig sneeuwt. Kou ontmoet warmte dus.

Toen ik aankwam was het hier een steppe. Droog grasachtig land maar dan zonder
gras. Nu ligt er sneeuw. Het wordt kouder dus ik mag me opmaken voor een
koude nacht. Precies wat ik wil. De gertent waar ik in verblijf (alleen, want
er zijn verder nu geen andere gasten -> morgen schijnen 2 andere Nederlanders
te arriveren), is schitterend! Het ziet er heel traditioneel uit, met een kacheltje in het middel waar ik zelf hout en kool in moet doen. De vliegen heb ik met DEET de tent uitgejaagd. Een hond kwam naar me toe om te spelen. Nadat ik hem een broodje gegeven had, blijft hij nu continu mijn tent bewaken. Ik dacht eerst dat hij bleef voor meer brood, maar nee, hij slaapt echt voor de tent.

Het resort is ook goed, hoewel er nu werkzaamheden zijn als voorbereiding op
het hoogseizoen dat eraan komt. Daarom is het zwembad bijvoorbeeld niet beschikbaar. Maar ik vermaak me hier prima. Ze spreken Engels (eindelijk, want in Rusland en op de trein sprak niemand dat) en zijn erg vriendelijk. Mijn beeld van Mongolen heb ik wat bijgesteld en het negatieve gedeelte plaats ik bij de treinmongolen.
En in het restaurant staan Nederlandse boeken en spelletjes. Verder posters aan de muur (waaronder 1 van de opening van het resort door voormalig minister Zalm van financiën) en 2 vlaggen: van Mongolië en Nederland.

Ik kan hier nog veel meer over vertellen, maar aangezien het al zo'n verhaal is, stop ik voor nu. De aankomende 3 dagen ga ik hier genieten van al het moois, en dan donderdag nog 1 dag in de trein naar Beijing.