Als sneeuw voor de zon..

Zo snel verdwijnt mijn geld hier in Singapore. Wat een verschrikkelijk dure stad, maar ook een heel bijzondere stad met alle etnische groepen door elkaar gemixt. Eigenlijk wilde ik dit weekend pas naar Indonesië verkassen, maar omdat het zo duur is hier (heb in 1 dag maar liefst 100 euro uitgegeven!!) ga ik over 2 dagen al proberen de oversteek te maken. Proberen, omdat ik van alle kanten hoor dat je nu echt een vliegticket (of eventueel bootticket) nodig hebt om een visa aan de grens te krijgen. Dat moest voor Maleisië ook maar geen hond die erom vroeg. Mocht iemand moeilijk gaan doen zal ik dus een list moeten verzinnen. Iemand vertelde me al dat je makkelijk met een nep vliegticket (zelf in elkaar flansen met Word) door de grens komt. Niemand die het ticket controleert. Maar ik heb geleerd dat eerlijk het langst duurt, en ben hoe dan ook niet zo goed in liegen. We zullen zien hoe het uitpakt.

De volgende ochtend in Melaka heb ik de bus naar Temerloh gepakt. Vandaar een andere bus naar Jerantut en daar weer een busje naar Kuala Tembeling. Op die laatste busrit kwam ik een Nederlandse meid tegen die een jaar in Australië is geweest en nu vanaf Singapore teruggaat naar Nederland... over land! Dus ze kon met al haar vragen bij mij terecht. In Kuala Tembeling namen we een boot naar Taman Negara, deed er ruim 3 uur over en was niet zo heel bijzonder. Verschrikkelijke houten kont gekregen van de oncomfortabele en voor mijn benen veel te kleine boot. Stijf als een hark kwam ik aan in Taman Negara alwaar ik incheckte in een vies, stinkend hostel waar de douches allemaal, op 1 na, niet werkten en degene die wel "werkte" gaf slechts 3 druppels water per 10 seconden. Na een half uur had ik voldoende water bij elkaar gesprokkeld om 1 maal mijn gezicht een plons water te geven. Maar dit was wel heerlijk goedkoop en aangezien we toch ranzig zouden worden in de jungle, kon het me niet zo boeien.

Met de Nederlandse meid, Kim, boekte ik die avond een 2 dagen en 1 nacht jungletrip. De volgende ochtend vertrokken we met een tas vol eten en drinken, een slaapzak en een camera. Ik deed mijn lange broek aan, stopte die in mijn schoenen en wikkelde vervolgens mijn enkels in een dikke laag tape om de bloedzuigers af te weren. De tape liet in de vochtige omgeving van de jungle binnen 15 minuten los en dat gaf de bloedzuigers vrij spel. Toch mocht ik met mijn score na 2 dagen (4 stuks) niet klagen. Een groepsgenoot had minstens 15 bloedzuigers in zijn schoenen.

Gelukkig hadden we een hele leuke groep en vol vertrouwen op een mooi avontuur begonnen we onze trip. Eerst een stukje met de boot en daarna over een touwbrug op 40 meter hoogte boven de jungle. Super!

Daarna nog 2 uur met de boot om tot diep in de jungle door te dringen. Daar aangekomen maakten we ons klaar om de 16km, verspreid over 2 dagen, dwars door de jungle te lopen. Er was nog een groep. Zij zouden 3 dagen en 2 nachten in de jungle blijven. Om een vage reden (ik vermoed dat de 2 gidsen vrienden waren en het leuk vonden om samen te lopen) moesten we bij deze groep blijven. Heel vervelend want er zaten een paar verschrikkelijk slakken in deze groep die zo langzaam liepen dat ik af en toe in slaap viel van het trage tempo. De irritatie in onze groep nam gedurende dag verder toe. Wij wilden tenslotte zoveel mogelijk uit onze trip halen en werden nu benadeeld door deze grap. De nadelen van het koppelen van onze snelle groep (we liepen continu ver vooruit maar moesten steeds weer een half uur wachten op die anderen) waren onder andere dat we niet in de grot overnachtten dat de bedoeling was (en de volgende dag zagen we dat die grot 100 maal mooier en groter was dan die we uiteindelijk gebruikten als overnachtingsplaats), dat we veel minder kilometers maakten dan de bedoeling was (en dus minder zagen) en dat we elk half uur een kwartier moesten wachten op de anderen. Tel daarbij op dat we nul (dus 0 oftewel geen/niks/nada) aparte dieren gezien hebben (dat garandeerden ze ook niet, maar ik had minstens een slang of aap verwacht te zien, spannendst wat we zagen was een eekhoorn), dat de gids van de andere groep zich bezeerde (flinke doorn in z'n knie) en onze gids bij hem moest blijven terwijl wij hulp moesten halen en ons tevens moesten haasten om niet in het donker verdwaald te raken in het bos, en je weet dat de trip min of meer een fiasco was. Wel een mooi verhaal weer, maar ik had een mooi avontuur verwacht. Toen we terug waren in het dorp stonken we verschrikkelijk. Onze kleren waren verzopen in zweet en modder. Ik wilde eigenlijk die avond de bus naar Jerantut pakken zodat ik de volgende ochtend vroeg de trein naar Singapore kon nemen, maar de bus was inmiddels al vertrokken omdat we veel te laat terugkwamen (3 uur later dan gepland). Dus die avond hebben de mensen van mijn groep zich lekker uitgeleefd in de enige tent in het dorp dat alcohol schenkt.

De volgende dag met de hele groep naar Jerantut, alwaar de rest naar KL ging en ik met de bus naar Temerloh in de hoop daar weer een bus verder zuidwaarts te pakken. De trein die ik in eerste instantie wilde pakken, was een uur geleden vertrokken en de volgende kwam pas over 4 uur. In Temerloh kwam ik erachter dat er geen bussen verder zuidwaarts gaan de komende 5 uur. Gefrustreerd besloot ik ter plekke een lokale bus naar een aangrenzend plaatsje te pakken, waar de trein zou langskomen. Daar 2 uur gewacht en alsnog met de trein naar Singapore, waar ik tegen middernacht aankwam. De eerste 2 hostels waren volgeboekt, maar uiteindelijk vond ik er toch nog 1 die plaats had. Vanochtend eerst naar de ambassade van Indonesië waar me verteld werd dat het niet uitmaakt of ik nu wel of niet een visa al heb aan de grens; ik heb sowieso een ticket uit het land nodig om te bewijzen dat ik Indonesië weer verlaat. Ik besloot dan maar geen dure visa te halen en gewoon bij de grens te verschijnen en zien wat er gebeurt. De rest van de dag heb ik gebruikt om de stad te verkennen. Enkele tempels bekeken en het nationale museum bezocht. Ook ben ik nog in het reuzenrad gegaan om een geweldig overzicht van de stad (land eigenlijk) te zien. Prachtig! Zie filmpje hieronder. Wel heel duur, net als alles eigenlijk. Zojuist wezen eten in Little India. Heerlijk eten. Er was ook een verjaardagsfeest gaande en de mensen waren zo vriendelijk om mij ook een stukje van de verjaardagstaart te geven. Het geeft aan hoe vriendelijk deze stad is, ondanks de vele culturen.

Morgen ga ik nog 1 dagje de stad verkennen, met name Sentosa eiland waar redelijk wat activiteiten zijn (ook weer erg duur allemaal).

Ik kijk erg uit naar Indonesië! Heb zelfs een taalboekje Engels - Bahasa Indonesia gekocht om de taal wat te spreken. Niet alle eilanden waar ik van plan ben heen te gaan zijn zo toeristisch dat de bevolking Engels spreekt. En het schijnt ook geen windeieren te leggen als je de taal spreekt. Helpt met afdingen en dergelijke.