Y ahora, ¡ Argentina !

Het land van de tango, gauchos, biefstuk, de dwaze moeders, Maxima, Evita en Maradona. Maar niet alleen een nieuw land, ook een nieuw continent. Hier heb ik al jaren naar uitgekeken. Over 6 uur van nu vertrekt het vliegtuig en 12 uur later kom ik aan in Buenos Aires. Op een steenworp afstand van de plek waar Rob Rensenbrink in 1978 de bal in de laatste minuut op de paal schoot. Vanochtend direct gevraagd of geen return vliegticket hebben geen probleem is, en ze zeiden van niet. Bij het inchecken over een paar uur zal blijken of het inderdaad allemaal gladjes verloopt. De eerste 6 uur (van de 12) spenderen en wachten hier op Auckland Airport heb ik eigenlijk alleen maar uit het raam gekeken naar vliegtuigen, wat gelezen en met mijn PSP gespeeld. Dat laatste hebben mijn ouders voor me meegenomen. In Azie was vaak gratis draadloos internet aanwezig en met een PSP kun je dan dus ook internetten. Hopelijk kan dat ook in Zuid Amerika, scheelt wat knaken.

Dit bericht schrijf ik voor de duidelijkheid dus nog op het vliegveld in Auckland, maar tegen de tijd dat jullie dit lezen, ben ik al een eind op weg naar Buenos Aires. Nog een leuke wetenswaardigheid: ik vertrek 9 december om 19:00u lokale tijd en kom 12 uur later op 9 december om 16:00u lokale tijd aan. Een soort van Back To The Future. Of eigenlijk meer Going To The Past.

Maar eerst nog het laatste gedeelte van Nieuw Zeeland. Wat een paradijs was dat toch. Voordat we naar Milford Sound waren gegaan, zei m'n vader dat hij iets meer dieren verwacht had te zien. Bij Milford zagen we al wat meer dieren, maar de dagen erna kregen we van alles op diergebied te zien.

We reden naar het zuiden van het zuidereiland en verbleven in de hond z'n kont (Curio Bay). Camping stelde niet veel voor maar we hebben op prachtige rotsen bij de zee gelopen, waar ook versteende bomen lagen die 160 miljoen jaar oud zijn. We zagen pinguins, maar nu van heel dichtbij, en ook nog oystercatchers, mooie vogeltjes. 's Avonds zag ik op het gras voor het strand iets wat leek op een rots of een plunjezak. Bij nader inzien was het een grote zeehond of zeeleeuw (precieze verschil qua uiterlijk weet ik niet). Toen dacht ik dat hij dood was, maar hij bleek slechts een dutje te doen. Keek mij af en toe aan met een gezicht van "waar kijk je naar?", draaide zich om en tukte verder. Op 5 meter afstand! Later zagen we hem naar zee lopen en vissen vangen. Vogels om hem heen hoopten een graantje mee te pikken.

Eigenlijk hebben we vervolgens elke dag weer een stuk naar het noorden gereden, via de oostkust van het zuidereiland. Onderweg op allerlei mooie plekjes gestopt uiteraard zoals de McLean watervallen(schitterend!), het oude trainstation van Dunedin, de stijlste straat van de wereld (volgens het Guiness Book of Records) tevens in Dunedin, de langste brug van Nieuw Zeeland in Rakaia, Christchurch bezocht (een hele mooie en relaxte stad), een crayfish gegeten (een soort krab, schijn je echt gegeten te moeten hebben als het seizoen er is, wat nu was). Verder hebben we ook een dag genoten in Kaikoura, met name vanwege de prachtige omgeving. Helaas ging de boot naar zee niet uit vanwege slecht weer. We wilden daar graag walvissen, dolfijnen en orca's zien. We moesten het doen met meer zeehonden en een mooie wandeling.

Na de boottocht terug naar het noordereiland hebben we alleen nog overnacht op campings in Napier en in Rotorua. Op de laatste camping waren we 3 weken geleden ook al 2 dagen geweest en dit was een hereniging met Gak, de huiseend. Die dag was ook geweldig, met een bezoek aan de Hidden Valley (allemaal geisers, prachtige rotsformaties en een grote grot) en zwemmen in de Kerosene Creek, een hot springs of thermische pool (warm water beekje).

Zondag reden we naar Jeroen en Lorraine, de mensen (Nederlanders) waar we de camper van gehuurd hebben. Wat een super-aardige mensen! Heel gastvrij. We kregen een huisje voor onze laatste overnachting met alles erop en eraan. Heerlijk ontbijt en lunch. Het avondeten was helemaal geweldig, lekker eten en leuke gesprekken gehad. Hoogtepunt kwam echter net voordat we naar bed wilden gaan. Lorraine nam ons mee en vertelde niks anders dan dat we onze badkleding aan moesten doen. Ze bleek ons mee te nemen naar een lokale hot springs, maar deze was duizendmaal beter en mooier dan de eerste die we een dag eerder hadden. Het was er veel rustiger; we waren bijna de enigen. Daarnaast was de hemel bijna helder, dus veel sterren, en het maanlicht gaf net voldoende licht om elkaar te kunnen zien. Watertemperatuur super, hoewel je soms een stroming ERG heet water langs voelde komen.

En toen kwam het afscheid op het vliegveld. Na een geweldig leuke tijd te hebben gehad, scheiden de wegen van mijn ouders en mij weer voor een tijdje. In ieder geval kan niemand ons dit meer afpakken en heb ik het meest genoten van hun enthousiasme en genot van al het moois hier.

Voor mij begint nu dus een nieuw avontuur, te beginnen in Buenos Aires. Hier op het vliegveld kan ik geen foto's toevoegen. Voor het restant foto's en films van Nieuw Zeeland kun je ook bij mijn ouders terecht. Mijn vader heeft 10 uur film gemaakt en mijn moeder tegen de 2.500 foto's (!).