Oeh la la!

Leven als een God in Frankrijk, zegt men. Ik hoop dat ze dan Frankrijk in de Indische Oceaan bedoelen. Wat is Réunion zo ongelofelijk mooi! Absoluut veruit het mooiste eiland dat ik tot dusver tijdens deze reis (en misschien zelfs ooit!) gezien heb. Dit eiland heeft alles, behalve genoeg mensen die Engels spreken. Enige minpuntje wellicht, hoewel de klassieke lichaamstaal spreken ook altijd wel weer leuk is. Niet te geloven dat ik 20 jaar geleden de beste in mijn klas was in Frans, en nu echt helemaal niks meer weet!

Eerst nog even Rodrigues, want ik zou in de consternatie haast vergeten dat ook dat eiland fantastisch is. Totaal anders dan Mauritius. Waar op Mauritius de mensen altijd druk in de weer zijn, is men op Rodrigues heerlijk relaxed. Het leven draait daar twee tandjes langzamer. En het eiland is minstens net zo mooi als Mauritius. Het eiland is omringd door een rif dat 3 keer zo groot als het eiland zelf is. Ik kwam aan, en daar stond mijn scooter op me te wachten... met een chauffeur! Dat was niet de bedoeling, maar het bleek dat ik gebracht werd naar mijn hostel en daar de scooter pas echt tot mijn beschikking kreeg. Het ritje er naar toe duurde 30 minuten, en dan heuveltje op en af met een zware backpack op je rug die je probeert van de scooter af te duwen telkens als we heuvel op gingen. Gelukkig train ik (soms) buikspieren; die had ik nu hard nodig om mijn balans te houden.

Na zonsondergang gezien te hebben ging ik wat eten in een restaurant. 2 schattige serveersters die mij veel aandacht gaven. En toen later op de avond een band muziek ging spelen en er dansers en danseressen verschenen, heb ik ook nog even meegedanst op een voor mij onbekend soort muziek. Na heerlijk geslapen te hebben, scooterde ik de dag erna kriskros over het eiland. Een reservaat bekeken waar men de natuur probeert te herschapen hoe het 3 eeuwen geleden eruit zag, inclusief reuzenschildpadden. Fascinerend. Gesnorkeld, gewandeld maar helaas geen kitesurfen (omdat de instructeur een dag vrij had) of gedoken (dag later weer vliegen, dan mag het niet). De mensen hebben een heerlijk buitenleven, vooral op zondag wanneer iedereen zich meldt aan het strand en daar picknickt, barbecued, voetbalt of een muziekje opzet en lekker relaxt. Hier kun je makkelijk 100 jaar worden.

En maandag vloog ik naar Réunion, het eiland wat de aanleiding van deze reis was. Ik had zoveel moois gezien van dit eiland op foto's. Aangekomen opgewacht op het vliegveld door mijn eerste couchsurf hosts. Hele relaxte lui, we wisselden die avond allelei reisverhalen. En ik kreeg veel tips over Réunion. Een dag later een auto gehuurd en begonnen aan het avontuur. De eerste dag in Hell-Bourg, midden in Cirque de Salazie (er zijn 3 Cirques, wat dalen zijn omringt door bergen). Daar direct mijn eerste hike begonnen. Anderhalf uur omhoog geklommen en genoten van een landschap dat me soms deed denken aan de bergen bij Machu Picchu in Peru. Bovenaan gekomen zag ik... niets! Zo gaat dat in Réunion, elke ochtend begint met een helder blauwe hemel en tegen het middaguur vormen zich wolken boven het eiland. Maar dat wist ik al toen ik begon aan deze wandeling.

Een dag later stond ik vroeg op om nog een wandeling te doen, ditmaal vroeg zodat de wolken geen probleem zouden zijn. De locatie heette Grand Bassin, een laaggelegen vallei waar je alleen heen kan door anderhalf uur stijl naar beneden te lopen (en daarna nog zo'n 2.5 uur terug naar boven!). Een ware uitputtingsslag, maar zoals alles op Réunion was de inspanning het meer dan waard. Prachtige watervallen in de vallei. En wat ruikt het er lekker! Alsof je in een bloemenwinkel staat.

Nog een wandeling een dag daarna. Ditmaal naar de krater van de hevig actieve vulkaan: Piton de la Fournaise. Nog geen half jaar geleden kwam deze voor het laatst tot uitbarsting. Zelfde kaliber als die op Hawaii. Ik waande me op de maan, of op Mars. Wat een landschap! De hele wandeling heb ik op versteend lava gelopen. Omdat ik mensen voor me had die sneller liepen, en achter me mensen die langzamer liepen, kon ik de gehele klim heerlijk in mijn eentje beleven. Bovenaan gekomen waren er maar 2 mensen! (De rest was alweer op de weg terug). Maar na 10 minuten kwam de rest en stond er een meute van bijna 100 man. Edoch, wat een uitzicht! Très magnifique!

Na deze geweldige ervaring, reed ik in 1 ruk door naar de andere kant van het eiland om in te checken in een soort van hut in iemands tuin, met alles erop en eraan, inclusief zwembad. Heerlijk chillen daar, om de volgende dag vroeg op te staan en te gaan fietsen. 35km van het uitkijkpunt van Cirque de Mafate (Le Maïdo) naar de kuststad St. Gilles les Bains, zo'n 2.500 meter naar beneden. Dit heb ik vaker gedaan, de Deathroad in Bolivia. Maar deze route was minstens net zo gaaf, en wederom: wat een uitzicht! In mijn groep zaten wat Alpha-males die het nodig vonden er een wedstrijd van te maken wie het hardst naar beneden kan rijden. Telkens als ik aankwam bij de volgende stop, zag ik meer schrammen en open wonden bij hen. Totdat het onvermijdelijke gebeurde en de Australiër in de groep bij een val zijn hand brak. Einde vakantie, of in ieder geval geen kitesurfen waar hij eerder van zei erg naar uit te kijken. Had hij hier maar uitgekeken. Sommige lui leren het nooit, hoewel toegegeven, ik heb in het verleden ook "wel eens" een stommiteit uitgehaald ;-)
Later die dag heb ik allemaal mij onbekende vruchten aangeschaft op de markt van St. Paul. Deze heerlijke versnaperingen wat later verorberd op mijn gemak aan het zwembad.

En dan vanochtend: met de helikopter boven het eiland vliegen! Een droomwens van mij kwam uit. Op veel plekken in de wereld heb ik de kans gehad met een heli te vliegen, maar telkens stelde ik het uit omdat het boven de perfecte plek moest zijn. En dat is Réunion. Wat een ervaring. Voor wie dit nog nooit gedaan heeft: doen! Zo'n raar gevoel om op te stijgen, en dan stil te hangen in de lucht. Vervolgens zijwaarts weg te vliegen. Met het uitzicht wat ik had boven Cirque de Mafate en de lagune van St. Leu was dit letterlijk een perfecte onderneming die ik niet meer zal vergeten. In dezelfde categorie als met een Cessna boven de Nasca-lijnen.

En hiermee eindigt deel 1 van mijn reis. Vanavond mijn laatste nacht op Réunion, in een voor mij ongebruikelijk luxe hotel met alles erop en eraan. Morgen rond het middaguur vertrekt mijn vliegtuig naar Moroni, de hoofdstad van de Comoren. Iemand die bij de receptie van het helikopterbedrijf werkt zei dat de Comoren bijzonder zijn. Zijn woorden: "In Mauritius, the people are sympathetic, but not truely. In Comoros, they are genuinely sympathetic". Het is ook een moslimland, dus heel anders dan de Christelijke eilanden waar ik tot dusver geweest ben. Tevens is het er armer, en is de natuur daar ongerepter. En er is malaria, ik heb mijn eerste pil vandaag geslikt. Kortom, deel 2 van mijn reis zal heel anders zijn.

Ik heb op YouTube enkele filmpjes geplaatst. Je kan deze bekijken op mijn kanaal: http://www.youtube.com/user/Lasc78