Paradijs op aarde

We hebben 4 dagen met de zure appelen gezeten maar gisteren en vandaag was het eindelijk weer fantastisch weer. Hoewel de natuur hoe dan ook mooi is, zorgt het goede weer ervoor dat het er allemaal nog beter uitziet, en tevens maakt het ons vrolijker. We zitten op dit moment voor de 2e keer op de camping in Te Anau, tot nog toe de beste camping die we gevonden hebben. Na alles wat we gezien hebben, concluderen we dat Nieuw Zeeland toch wel het paradijs op aarde is. Foto's toegevoegd hieronder te zien, maar je moet dit toch echt zelf zien om de schoonheid te ervaren. Hup, allemaal naar Nieuw Zeeland!

In Franz Josef gingen we de volgende ochtend wandelen richting de gletsjer. Eerst over een hangbrug over een rivier. De hangbrug deed me wat denken aan de Canope Walkbridge in Maleisië. Heel erg leuk, en omdat ik inmiddels ervaren ben in het lopen over gammele bruggen, liep ik er al fluitend en met mijn handen op mijn rug overheen. Uiteraard even schommelen als er andere mensen (mijn ouders bijvoorbeeld) over lopen, voor wat meer spanning en avontuur.

Helaas konden we door het weer niet de hele wandeling naar het begin van de gletsjer maken, maar van afstand was de schoonheid ook prima te zien. Daarna reden we door naar Fox Glacier, een andere gletsjer die in onze ogen eigenlijk nog mooier was. Wederom door de hevige regenval niet mogelijk om een wandeling hier te maken, helaas. We vervolgden onze weg naar Haast met een stop langs de kust om zeehonden te zien. Die zagen we niet maar we zagen wel de wilde, zoute, zilte zee en zijn hoge golven tegen de rotsen slaan. Storm kan soms ook heel mooi zijn. In Haast hebben we besloten maar weer eens te uiteten, ditmaal in een lokaal restaurant (hoe kan het anders dan lokaal zijn in een plaats met 300 inwoners). Eten was prima te pruimen.

De volgende dag reden we door de Haast Pas naar Wanaka. Daar hebben we een uurtje of 2 lol gehad bij Puzzle World; een illusie-exhibitie waar je continu voor de gek wordt gehouden met gezichtsbedrog, en een groot doolhof. Vervolgens via de Cordrona Highway naar Queenstown. Ik heb de naam Queenstown vaak gebruikt in het verleden als ik het verhaal over mijn bungyjump in Cairns vertelde aangezien hier de hoogste bungyjump is (134m tegen de 49m die ik sprong). Queenstown is een stad met veel activiteiten, maar ook dan moet het weer goed zijn. Dat was het niet toen we arriveerde en de dag erna. Dus besloten we die dag te gebruiken om een mooi, oud goudzoekers dorpje te bezichtigen: Arrowtown. Het stadje is zo rond 1865 ontstaan en er staan nog hele mooie oude gebouwen. We hebben hier een flinke wandeling gemaakt van enkele uren. Daarna reden we, op verzoek van mij, naar de Kawarau brug, waar 1 van 3 bungyjump plekken is. Deze was slechts 43m maar wel spectaculair op een brug boven een wilde rivier. Mijn ouders zagen voor het eerst iemand springen (nee, niet ik; deze keer paste ik). Vervolgens probeerden we ook die hele hoge bungyjump te vinden, maar hoorden later dat je daar niet zelf kunt komen. Kan alleen via AJ Hackett en daarvoor moet je, ook als toeschouwer, betalen.

De volgende dag was het eindelijk droog. Niet alleen dat, het was werkelijk schitterend weer! Helderblauwe hemel en veel zon. Een prima besluit om ons bezoek aan de skilift, stoeltjeslift en luge uit te stellen de vorige dag tot dit moment. Wij met de lift naar boven en genieten van het uitzicht. Daarna 2 maal met de stoeltjeslift omhoog en 2 maal met de luge naar beneden. Luge is overigens een wagentje over een licht (of op sommige plekken zwaar) stijl naar beneden gaande weg rijden. Ik had het in Singapore al gedaan, maar deze was stukken beter en leuker. Voor mijn ouders was het de eerste keer, en lol dat ze hadden!

Toen gingen we op weg naar Te Anau, waar we nu dus ook zijn. Tijdens een picknick onderweg op het begin van een oprit van iemands huis, kwam de vrouw des huizes langsrijden, stapte uit, ging naast onze picknicktafel op het gras zitten en kletsen voor ruim een uur. Erg gezellig en ze gaf ons veel tips voor het restant van onze vakantie. Toch vermoedden we dat de vrouw een eenzaam bestaan leidt, gezien haar gretigheid om een praatje te maken. We kwamen er overigens niet tussen, ze bleef maar doorpraten.

In Te Anau was het weer deja vu: voor de 5e keer kwamen we hetzelfde Nederlandse stelletje tegen. Eerder in Franz Josef, Haast, Arrowtown en Queenstown zagen we ze al. Vanaf de 3e keer is het steeds: “dat meen je niet!”, als we elkaar we zien. Dat was trouwens een half uur geleden weer zo, want ze staan net als wij voor de 2e keer op deze camping in Te Anau.

Gisterenochtend vertrokken we naar Milford Sound. De weg er naartoe was heel erg mooi met veel stopplaatsjes die de moeite waard waren. Zo stopte we bij enkele uitkijkpunten, bij Mirror Lake (een meer waar je, als het niet veel waait, de bergtoppen met sneeuw weerspiegelt ziet in het meer), Cascade Creek (waar we een uur gewandeld hebben door een bos met “bemoste” bomen, dwz overal groeit mos) en natuurlijk één van de weinige (misschien wel enige?) tunnel van Nieuw Zeeland: Homer Tunnel. Om de 15 minuten mag de ene kant van de tunnel rijden en dan weer de andere kant. Voor de tunnel zijn Kea’s, roofvogels die erg lijken op papegaaien. Brutaal dat ze zijn! We stopten om ze te fotograferen, en ze kwamen direct naar de camper, bleven voor de deur staan met een gezicht van: “ik weet dat daar binnenin eten is, en ik blijf hier voor staan totdat jullie me voeren”. Dat mag eigenlijk niet, maar we konden het niet laten.
Toen de tunnel door, 1.2km. Daarna uiteraard weer een mooi landschap: hoge bergen met sneeuw, heel veel watervallen langs de bergranden, en overal bos en bomen.

Ingecheckt in de Milford Sound Lodge en daarna een wandeling gemaakt. Terug van de wandeling pannenkoeken gegeten. Ondertussen werden we door de zandvliegen welkom geheten. Ik weet niet of er een synoniem voor zandvliegen is, maar als ik er 1 mocht verzinnen, zou het beginnen met ku*. Ze proberen je continu te steken en het jeukt enorm!

Vanochtend dus met de boot door Milford Sound. Voor mijn ouders vooraf als hoogtepunt bestempeld, en dat was het misschien ook wel. Wat verschrikkelijk mooi is het daar. Het heldere water, de bomen die tegen de bergwanden groeien, de rotspunten met sneeuwbedekking. En dan hebben we ook nog pinguïns en zeehonden gezien. Top!

We gaan nu langzaamaan naar het oosten en dan noorden rijden. Over 1 week zitten we alweer op het noordereiland, en een halve week later in het vliegtuig naar Shanghai (mijn ouders) en Buenos Aires (ik).