Goud en zure appelen

Op dit moment zitten we in Franz Josef, een plaatsje tegen een gletsjer aan de westkust van het zuidereiland. Inmiddels zijn we al 3 dagen op het zuidereiland en hebben schitterende natuur gezien. Vandaag is het schip met de zure appelen gearriveerd. Tot nog toe was het weer prachtig altijd, maar vandaag regen, regen, regen. Gelukkig moesten we vandaag een stuk in de auto rijden, dus is het niet zo erg.

In Rotorua hebben we, op dezelfde dag als de Kiwi-encounter, ook de geisers gezien, waar er veel van zijn in deze regio. Het stinkt ook overal naar rotte eieren, vanwege de damp en zwavel van vulkanen. Het deed mij denken aan de Sibayak op Sumatra.
Daarna hebben we een superavond gehad in een Maori-dorp (een kwart van de 300 gasten was Nederlands!), waar we eerst een hele leuke opening kregen van een vrolijke Maori, daarna een wandeling door het bos waar we Maori-krijgers in een kano te zien kregen. Toen kwam de voorstelling van dansen en tradities, onder andere natuurlijk de Haka. Toen was het al half 9 en kregen we eindelijk te eten, traditioneel gemaakt volgens Maori-gebruiken dat hangi heet. Het eten was heerlijk, en de toetjes even goed. De afsluiting was ook erg mooi; een wandeling door het bos waar we glimwormen, kiwi's en allerlei andere soorten dieren zagen. Aan het eind van de avond waren we erg moe, maar keken we terug op een schitterende dag.

Op de camping in Rotorua, waar we 2 dagen verbleven, hadden we vrienden gemaakt met Gak de Eend (door ons zo gedoopt), en zijn vriendjes. Elke dag kwamen ze naar ons toe om eten te vragen. Ook kuikentjes, ze aten bijna uit je hand. Moeder de Gans (nou ja, de Eend) stond het allemaal toe. Het verbaasde ons dat de dieren hier helemaal niet bang zijn voor mensen.

Via Lake Taupo zijn we doorgereden naar Tongariro Park. Eerst hebben we daar een prachtige wandeling gemaakt van een uur, waar we mysterieuze, mistige landschappen zagen, en bergtoppen met sneeuw. Veel van de plekken in dit park zijn gebruikt voor de film The Lord of the Rings. Zo zagen we Mordor, van afstand. Deze zelfde berg gingen we de volgende morgen met de auto naartoe. Sneeuwen!! En koud!! Weer erg mooi, maar snel weer in de auto gedoken, brrr. Nog 2 wandelingen hier gemaakt en daarna weer de weg op, richting Wellington, de hoofdstad.

In Wellington hebben we 1 volle dag gespendeerd. Ik moest even naar de ambassade van Argentinie (en nu verklap ik al iets over het vervolg van mijn reis) omtrent vragen over return cq. onward vliegtickets. Schijnt geen probleem te moeten zijn. Ik ben benieuwd als ik 9 december op het vliegveld sta. Verder nieuwe schoenen gekocht, museum bezocht, met een treintje een heuvel op en via de botanische tuinen weer naar beneden, en als afsluiter wat mooie gebouwen bezichtigen. Leuke stad.

De volgende ochtend vroeg op om de boot naar Picton op het zuidereiland te pakken. Boottocht top! Deed me soms denken aan enkele boten die ik in Indonesie genomen had. Aangekomen reden we direct, via Nelson (leuk stadje) naar het Abel Tasman Park, waar we een leuke camping vonden. Daar aten de vogels letterlijk uit je hand. Het was te laat om nog te wandelen, maar we boekten wel voor de volgende ochtend de watertaxi. Dus wij de volgende ochtend een uur op een speedboot, die ons bracht naar een mooie wandelroute in het park. Hier hebben we ruim 2 uur gewandeld, onder andere over een mooie hangbrug. Daarna zijn we richting de westkust gereden door een landschap vol met gele bremstruiken. Het is zo mooi dat het nep lijkt; een Monet-landschap (impressionisme toch??!).

Gisterenavond, toen het lekker weer was net voor zonsondergang, hebben we de pannenkoekenrotsen gezien in Punakaika. Vanochtend zijn we er weer heen geweest in de hoop dat de wind en de hoogtij ervoor zouden zorgen dat we het water in de blowholes omhoog kunnen zien spuiten, maar helaas niet. En erg zuur, regenachtig weer. Daarna in de auto naar Shantytown, een goudmijnplaatsje naar het beeld van deze streek rond 1860. We hebben 3 uur lang lol gehad, in een treintje, "goud gezeefd" met een goudpan, allerlei oude gebouwen bekeken (postkantoor, bank, gevangenis). Heel erg leuk. Overigens hebben we alledrie met het goudzeven goudschilfers gevonden, zijn nu dus miljonairs, zeggen onze banen en verplichtingen thuis op en blijven hier wonen. Nou ja, in onze dromen dan. De ervaring van het goudzeven was wel goud waard.

We vervolgden onze weg naar Ross om daar een korte blik op dit dorp te werpen. Toen nam moeders het stuur over en prompt begon het nog veel harder te regenen. Het schip met de zure appelen veranderde in een schip met zure bommen en granaten. Overal langs de weg stond het blank.

Morgen gaan we hier in Franz Josef de gletsjer bekijken, van dichtbij of veraf (hangt af van de mogelijkheden en het weer).