Knotsgekke "fietstocht"
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron
14 Mei 2008 | Laos, Vangviang
Het is bijna 10 jaar geleden dat ik in Australië allerlei bizarre avonturen beleefd heb, meestal door wat impulsief en ondoordacht te handelen. Wie kent de verhalen niet van de ijskoude nacht in Tasmanië, het beenhakverhaal of het koraalgrotavontuur. Ik dacht dat ik 10 jaar later niet meer zo snel in zoiets zou belanden, maar de fietstocht bleek het tegendeel te bewijzen.
Maandagochtend om 07:00u vertrok ik met mijn fiets vanuit Luang Prabang. De eigenaar van de hostel vertelde me dat Phou Ghoun niet te halen is met zo'n soort fiets, maar dat er op 75km wel een ander plaatsje is, Kiewkacham, waar ik kan overnachten in een guesthouse. Genoeg water mee, en hopen op een goede afloop van dit avontuur.
De eerste 10km viel reuze mee. Heuveltje op, heuveltje af. Natuurlijk was het wel warm, maar niet ondraaglijk. Toen kwam er een afdaling van 10 minuten, wat echt heerlijk was. Daarna begon de hel van 5 uur redelijk stijl omhoog. Natuurlijk kon ik dit niet fietsen, dus ik heb al die tijd gelopen. Ondertussen kwam ik door allerlei gehuchten waar de ouderen me toelachten en de kinderen zwaaiden en een stuk met me mee liepen. De dorpjes zien er prachtig uit. De hutjes zijn gemaakt van bamboestokken en bananenbladeren.
Na de hel van 5 uur stond ik op het hoogste punt van een berg. Net voordat ik aan de afdaling begon, hoorde ik achter me iemand in een Iers accent zeggen: "You're a crazy man". Deze mountainbiker was om 11:00u vertrokken, dus 4 uur later dan ik, en we zaten op zo'n 35km.
Toen kwam de afdaling, dat was heerlijk genieten. 12km naar beneden (hieronder staat een filmpje dat ik halverwege de afdaling gemaakt heb). Ik moest wel steeds vol op mijn rem staan om niet harder dan 25km/uur te gaan. Tenslotte kun je zo van de weg vliegen en het ravijn instorten..
Aan het eind van de afdaling was een dorpje, en vervolgens begon deel 2 van de hel. 25km stijl naar boven, helemaal tot Kiewkacham. Dit wist ik van tevoren niet omdat alle mensen aan wie ik vroeg hoe de weg verder loopt iets anders zeiden. Dat was dus onbetrouwbaar. Op een gegeven moment werd ik gepasseerd door een brommer met 2 jongens, waarvan de achterste een AK-47 op z'n rug had. Ik kreeg een raar gevoel.
Toen was het 19:00u, ik was exact 12 uur onderweg en moest nog 10km. Het was inmiddels donker en eigenlijk best gevaarlijk om in het donker door te lopen. Dus ik besloot te liften. Na een uur stopte er een auto met een man en een vrouw erin. Uit ervaring weet ik dat liften met een auto waar al andere lifters inzitten, of een auto met een vrouw erin, altijd veilig(er) is. Ze brachten me naar Kiewkacham. Enkele kilometers voor dat plaatsje zag ik in het donker een hutje met de 2 jongens met de AK-47. Ik begon met af te vragen wat er gebeurd was als ik daar in het donker langsgelopen was. Maar zo liep het niet, mijn beschermengel had z'n werk weer goed gedaan. Deze dag had ik overigens bijna 10 liter water gedronken en geen enkele keer moeten plassen.
Hostel was prima. Heerlijk gegeten ook. En hoewel ik me voorgenomen had dit niet nogmaals te doen, begon ik de volgende dag toch weer gewoon vrolijk met fietsen. Gelukkig was de eerste 10km naar beneden. Maar daarna begon de ellende weer. Ik besloot direct te gaan liften. En zowaar, een pick-up wilde me wel meenemen naar Phou Ghoun. Daar aangekomen vroeg de beste man of ik misschien mee wilde naar Vang Vieng, 100km verderop. En toen dacht ik, laten we maar een eind maken aan dit avontuur.
Toch bleek er nog wat venijn in de staart te zitten. Halverwege Phou Ghoun en Vang Vieng begon het tropisch te regenen, echt hozen. Ik had een poncho bij me, maar er was geen houden aan. Helemaal doorweekt, en ook een harde wind dus ik was even bang kou te vatten. 5km voor Vang Vieng werd ik afgezet en zocht ik even onderdak in een huisje. De hele familie kwam kijken wie de vreemde vogel in hun huis was, terwijl ik droge kleding aandeed. Ze zagen mijn Chinese fluit en gingen vervolgens vrolijk muziek maken. Zeer amusant. Het klaarde op en ik fietste 15 minuten later Vang Vieng in, alwaar ik enkele mensen van de boottocht weer tegenkwam.
Ik heb het gehad met de fiets. Dus zodra de mogelijkheid zich voordoet, verkoop ik hem. Met de kayak naar Vientiane klinkt stukken beter..
Maandagochtend om 07:00u vertrok ik met mijn fiets vanuit Luang Prabang. De eigenaar van de hostel vertelde me dat Phou Ghoun niet te halen is met zo'n soort fiets, maar dat er op 75km wel een ander plaatsje is, Kiewkacham, waar ik kan overnachten in een guesthouse. Genoeg water mee, en hopen op een goede afloop van dit avontuur.
De eerste 10km viel reuze mee. Heuveltje op, heuveltje af. Natuurlijk was het wel warm, maar niet ondraaglijk. Toen kwam er een afdaling van 10 minuten, wat echt heerlijk was. Daarna begon de hel van 5 uur redelijk stijl omhoog. Natuurlijk kon ik dit niet fietsen, dus ik heb al die tijd gelopen. Ondertussen kwam ik door allerlei gehuchten waar de ouderen me toelachten en de kinderen zwaaiden en een stuk met me mee liepen. De dorpjes zien er prachtig uit. De hutjes zijn gemaakt van bamboestokken en bananenbladeren.
Na de hel van 5 uur stond ik op het hoogste punt van een berg. Net voordat ik aan de afdaling begon, hoorde ik achter me iemand in een Iers accent zeggen: "You're a crazy man". Deze mountainbiker was om 11:00u vertrokken, dus 4 uur later dan ik, en we zaten op zo'n 35km.
Toen kwam de afdaling, dat was heerlijk genieten. 12km naar beneden (hieronder staat een filmpje dat ik halverwege de afdaling gemaakt heb). Ik moest wel steeds vol op mijn rem staan om niet harder dan 25km/uur te gaan. Tenslotte kun je zo van de weg vliegen en het ravijn instorten..
Aan het eind van de afdaling was een dorpje, en vervolgens begon deel 2 van de hel. 25km stijl naar boven, helemaal tot Kiewkacham. Dit wist ik van tevoren niet omdat alle mensen aan wie ik vroeg hoe de weg verder loopt iets anders zeiden. Dat was dus onbetrouwbaar. Op een gegeven moment werd ik gepasseerd door een brommer met 2 jongens, waarvan de achterste een AK-47 op z'n rug had. Ik kreeg een raar gevoel.
Toen was het 19:00u, ik was exact 12 uur onderweg en moest nog 10km. Het was inmiddels donker en eigenlijk best gevaarlijk om in het donker door te lopen. Dus ik besloot te liften. Na een uur stopte er een auto met een man en een vrouw erin. Uit ervaring weet ik dat liften met een auto waar al andere lifters inzitten, of een auto met een vrouw erin, altijd veilig(er) is. Ze brachten me naar Kiewkacham. Enkele kilometers voor dat plaatsje zag ik in het donker een hutje met de 2 jongens met de AK-47. Ik begon met af te vragen wat er gebeurd was als ik daar in het donker langsgelopen was. Maar zo liep het niet, mijn beschermengel had z'n werk weer goed gedaan. Deze dag had ik overigens bijna 10 liter water gedronken en geen enkele keer moeten plassen.
Hostel was prima. Heerlijk gegeten ook. En hoewel ik me voorgenomen had dit niet nogmaals te doen, begon ik de volgende dag toch weer gewoon vrolijk met fietsen. Gelukkig was de eerste 10km naar beneden. Maar daarna begon de ellende weer. Ik besloot direct te gaan liften. En zowaar, een pick-up wilde me wel meenemen naar Phou Ghoun. Daar aangekomen vroeg de beste man of ik misschien mee wilde naar Vang Vieng, 100km verderop. En toen dacht ik, laten we maar een eind maken aan dit avontuur.
Toch bleek er nog wat venijn in de staart te zitten. Halverwege Phou Ghoun en Vang Vieng begon het tropisch te regenen, echt hozen. Ik had een poncho bij me, maar er was geen houden aan. Helemaal doorweekt, en ook een harde wind dus ik was even bang kou te vatten. 5km voor Vang Vieng werd ik afgezet en zocht ik even onderdak in een huisje. De hele familie kwam kijken wie de vreemde vogel in hun huis was, terwijl ik droge kleding aandeed. Ze zagen mijn Chinese fluit en gingen vervolgens vrolijk muziek maken. Zeer amusant. Het klaarde op en ik fietste 15 minuten later Vang Vieng in, alwaar ik enkele mensen van de boottocht weer tegenkwam.
Ik heb het gehad met de fiets. Dus zodra de mogelijkheid zich voordoet, verkoop ik hem. Met de kayak naar Vientiane klinkt stukken beter..
-
14 Mei 2008 - 06:04
Allart:
Ik zou de pannekoeken met chocola links laten liggen, ik heb er hartelijk om kunnen lachen maar Arie vond ze minder geloof ik... :-P -
14 Mei 2008 - 07:28
Je Vader:
Ron wat geweldig allemaal. Wij genieten van je berichten. Tante Cor in Blokland laten we ook regelmatig je berichten lezen, ze vindt het geweldig wat je allemaal onderneemt. Je krijgt ook van haar de groetjes.
Liefs van je moedertje en vader.
-
14 Mei 2008 - 09:13
Lia :
He Ron geweldig avontuur weer als fietsende hollander daar door het landschap doe je wel voorzichtig als ik dit zo leest allemaal geweldig maar je heb wel lef nodig hoor het zal onze leeftijd wel zijn ha ha ha. Ik kijk weer uit naar je volgende verhaal gr. Lia -
14 Mei 2008 - 17:00
Tante Riet.:
Nu Ron. dezekeer is het wel heel erg eng.PAS op je moet nog heel thuis komen,ik zou voor geen geld me je mee gaan.Het ga je goed. -
15 Mei 2008 - 18:19
Ria Spruit:
geweldig ron
jij ben niet bang koop maar een brommertje
trouwens ik word oma gaaf he -
18 Mei 2008 - 19:07
Adriaan Bom:
ron ik wil je fiets kopen breng hem maar mee voor elke prijs in nederland sterkte gr adriaan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
