Laatste dag

We stonden vroeg op en regelden een taxi die ons helemaal tot in Banjul zou brengen. De reis was zonder problemen, ook de grensovergang. Even dacht ik mijn paspoort verloren te hebben tijdens een politiecontrole, maar hij bleek in de tas van Linda te zitten.

Toen we arriveerden in Banjul zochten we eerst een hostel voor Wojtec. Daarna gingen we naar het ziekenhuis om onze donatie te doen. Eerst gaven ze ons een rondleiding en vertelden alles over het ziekenhuis. De burgemeester van Banjul was er toevallig ook en we kregen allemaal een handje van hem. Het ziekenhuis is islamitisch, maar Gambia is een erg tolerant land waar islam en christendom hand in hand gaan. Het ziekenhuis heeft dus ook gewoon een kerk voor hun christelijke patiënten.

We gaven de 4.000 euro aan 3 mensen van het ziekenhuis. Omdat ze een auto hadden verwacht, was het geen verrassing dat ze zeiden dat ze er in ieder geval een auto voor gaan kopen. Dan blijft er nog geld over voor andere spullen. Voor onze donatie was er ook een donatie van iemand die een simpele scanner gaf. Ze zeiden ons ook dat als we nog meer spullen hebben en de rally nogmaals gaan doen, ze erg geïnteresseerd zijn in meer spullen.

Daarna gingen we nog even in het hostel relaxen en een hapje eten. Toen was het tijd om afscheid te nemen van Wojtec en een taxi naar het vliegveld te pakken. Totale reistijd was 15 uur, en daarna werden we geconfronteerd met een temperatuur die 50 graden lager lag dan in Senegal. De muziekinstrumenten hadden de vlucht overleefd, maar de backpack van Martijn lag nog in Marokko. Uit eigen ervaring weet ik dat deze binnen enkele dagen aan huis bezorgd zal worden.

Het ziekenhuis heeft ons een bedankbrief gestuurd waarin ook onze sponsoren vermeld staan, zie de foto’s hieronder. En met de laatste zin van ons laatste verslag willen we iedereen bedanken, voor het sponsoren, ons aanmoedigen en de interesse in ons avontuur!

Linda, Martijn en Ron