De laatste loodjes..
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron
30 September 2008 | Australië, Sydney
Waarschijnlijk zullen de laatste loodjes wederom het zwaarst zijn. Misschien zelfs te zwaar. Vanochtend in Sydney gearriveerd en naast rondgewandeld te hebben door de stad en herinneringen opgehaald, heb ik ook al wat rondgevraagd voor een boot naar Auckland. "Kansloos" is over het algemeen het antwoord dat ik krijg. Mijn enige kansen zijn het internet afzoeken naar iets, of toevallig iemand van een vrachtschip tegen het lijf lopen in de haven (waar je niet mag komen als je er niet werkt), en dan nog moet die persoon (en de douane) het goed vinden dat ik op de boot meehop. Maar goed, ik heb de tijd om wat uit te gaan zoeken. In het jammerste geval zal ik het laatste stukje moeten vliegen.
De herinneringentocht hervatte ik in Townsville toen ik vandaaruit met de bus richting Hervey Bay vertrok. Onderweg een korte blik kunnen werpen op Airlie Beach en herkende het zowaar. In Hervey besloot ik enkele dagen te verblijven omdat het zo'n heerlijk relaxed plaatsje is. De eerste dag slechts genikst in een prima (maar erg leeg, laagseizoen) hostel naast het hostel waar ik 10 jaar geleden verbleef. Die avond bleek er een pokertoernooi te zijn in een motel en het was gratis om mee te spelen. Dus ik er uiteraard heen. Allemaal locals die het gezellig vonden dat er een Hollandse backpacker meedeed. Ik was kansloos (25e van de 50 geworden) maar dat kwam vooral omdat ik de kaarten niet mee had. De volgende dag heb ik in totaal zo'n 25km gelopen over de esplanade en over het strand. Alle herinneringen kwamen weer terug; vissen in de baai, skydiven, het 4WD-avontuur op Fraser Island (Fraser ligt op een steenworp afstand van Hervey en is makkelijk te zien van het strand). Ook weer naar de shark-show van Vic Hislop gegaan. Het was het waard aangezien ze in 2004 nieuwe dingen hebben toegevoegd. In de haven kreeg ik te horen dat er absoluut geen boten naar NZ gaan vanuit Hervey. Dacht ik al. De laatste dag heb ik met name films gekeken, gelezen en gezwommen in het hostel.
De dag erna pakte ik de bus naar Byron Bay. Hoewel ik mijn hostel van destijds zag, besloot ik een ander hostel te pakken. Tenslotte moet je mijns inziens niet proberen bepaalde dromen te herleven aangezien ze minder mooi kunnen zijn. De volgende dag ben ik er toch een kijkje gaan nemen. Deze eigenaar vond het, in tegenstelling tot de Tully-trut, heel leuk dat een oude gast een kijkje kwam nemen. Niks veranderd en de tafel in de achtertuin gaf een flashback naar de sangria-party, waar ik jammer genoeg als 2e achter Martin (een reisgenoot van toen) eindigde met slechts 16 glazen sangria.
De wandeltocht over het strand (met uitzicht op Julian Rocks) en daarna naar het meest oosterlijke punt van het vasteland van Australië, en de vuurtoren, was een herhaling van de wandeling van toen. Die avond heb ik met mijn Ierse kamergenoten wat biertjes weggetikt in de bar van het hostel. Mijn verzoeknummers werden zeer gewaardeerd, waarbij het nummer Down Under (uiteraard, duh) een festijn van dansende meiden en schreeuwende jongens ontlokte.
Een dag later kwam ik 's avonds laat aan in Coffs Harbour en checkte in in een super gezellig hostel. Tevens goedkoop en veel gratis faciliteiten. In feite 1 van de beste hostels die ik tot dusver ben tegengekomen. Ik was 10 jaar geleden niet in Coffs geweest, dus dit was nieuw voor me. 2 redenen waarom ik besloot hier naartoe te gaan waren het zoeken naar een boot (ik hoorde dat er soms boten gaan naar NZ) en dat er een klompenboerderij is. Dus de volgende dag ging ik op stap na een route uitgestippeld te hebben. Eerst de zeilclub, maar die was nog gesloten. Toen naar de zondagmarkt gegaan, heel gezellig met veel mensen, maar verder was het met name eten en goedkope meuk daar. Vervolgens een flinke wandeling door het park en daarna aangekomen bij de klompenboerderij. Het waren eigenlijk 3 Hollandse dingen naast elkaar: de klompenboerderij, mini-Madurodam en 'Big Oma's Restaurant'. Ik begon bij de laatste en at daar kroketten met mosterd. Heerlijk om Nederland weer eens te proeven. Ze hadden overigens van alles: bokkepoten, hagelslag, mayonnaise (Remia), en zelfs wandtegeltjes van Toon Hermans. Een vlugge blik in de klompenboerderij (ik was te laat voor een demonstratie) en daarna genoten van Madurodam. Ik waande me in Nederland. Als Utrechter moet ik wel zeggen dat ik het jammer vond dat de Dom ergens achteraf in een hoekje stond, 's Neerlands mooiste bouwwerk (zeg ik met een chauvinistische toon).
Toen ik later die dag terugkwam bij de zeilclub vertelde ze me dat ik bij de douane moet vragen of er boten gaan. Aangezien het zondag was, moest ik een dag later terugkomen.
De volgende dag naar Big Banana gegaan, een bananen-attractie (grote glijbaan, souvenir-winkel en restaurant). Eigenlijk stelt het niet veel voor, maar toch is het erg populair. Het enige wat ik daar gedaan heb, is een bananen-ijsje gegeten, wat op zich prima smaakte. Daarna naar de douane waar me verteld werd dat de meeste schepen naar Nieuw Caledonië gaan. Mijn enige kans is een schip dat over 2 weken 'mogelijk' naar NZ gaat, maar misschien gaan ze ook naar Norfolk Island en bovendien weten ze niks over passagiers op dit vrachtschip. Daarnaast komt het schip, inclusief de bemanningsleden, uit Tonga. Het was me allemaal wat te vaag, dus die avond pakte ik de bus naar Sydney.
Vandaag door Kings Cross gelopen (waar ik tevens verblijf) en werderom veel herinneringen opgehaald. Sommige herinneringen was ik alweer vergeten en kwamen terug. Bij Circular Quay heb ik wat rondgevraagd over boten, maar het wordt dus moeilijk. 2 beveiligingsagenten moesten lachen toen ik ze vroeg over boten naar NZ. "Je kunt beter een kayak kopen en zelf gaan want Niemand gaat vanuit Sydney daarheen en bovenzien zal Niemand je ook meenemen". Ze wilden me niet vertellen waar ik deze Niemand kon vinden. Wat ze me wel vertelden was dat ik gek ben om alleen maar over land en zee te reizen. Toen ik vertelde dat ik Nederlander ben, verklaarde dat veel voor hen. "Those crazy Dutchmen!!".
De herinneringentocht hervatte ik in Townsville toen ik vandaaruit met de bus richting Hervey Bay vertrok. Onderweg een korte blik kunnen werpen op Airlie Beach en herkende het zowaar. In Hervey besloot ik enkele dagen te verblijven omdat het zo'n heerlijk relaxed plaatsje is. De eerste dag slechts genikst in een prima (maar erg leeg, laagseizoen) hostel naast het hostel waar ik 10 jaar geleden verbleef. Die avond bleek er een pokertoernooi te zijn in een motel en het was gratis om mee te spelen. Dus ik er uiteraard heen. Allemaal locals die het gezellig vonden dat er een Hollandse backpacker meedeed. Ik was kansloos (25e van de 50 geworden) maar dat kwam vooral omdat ik de kaarten niet mee had. De volgende dag heb ik in totaal zo'n 25km gelopen over de esplanade en over het strand. Alle herinneringen kwamen weer terug; vissen in de baai, skydiven, het 4WD-avontuur op Fraser Island (Fraser ligt op een steenworp afstand van Hervey en is makkelijk te zien van het strand). Ook weer naar de shark-show van Vic Hislop gegaan. Het was het waard aangezien ze in 2004 nieuwe dingen hebben toegevoegd. In de haven kreeg ik te horen dat er absoluut geen boten naar NZ gaan vanuit Hervey. Dacht ik al. De laatste dag heb ik met name films gekeken, gelezen en gezwommen in het hostel.
De dag erna pakte ik de bus naar Byron Bay. Hoewel ik mijn hostel van destijds zag, besloot ik een ander hostel te pakken. Tenslotte moet je mijns inziens niet proberen bepaalde dromen te herleven aangezien ze minder mooi kunnen zijn. De volgende dag ben ik er toch een kijkje gaan nemen. Deze eigenaar vond het, in tegenstelling tot de Tully-trut, heel leuk dat een oude gast een kijkje kwam nemen. Niks veranderd en de tafel in de achtertuin gaf een flashback naar de sangria-party, waar ik jammer genoeg als 2e achter Martin (een reisgenoot van toen) eindigde met slechts 16 glazen sangria.
De wandeltocht over het strand (met uitzicht op Julian Rocks) en daarna naar het meest oosterlijke punt van het vasteland van Australië, en de vuurtoren, was een herhaling van de wandeling van toen. Die avond heb ik met mijn Ierse kamergenoten wat biertjes weggetikt in de bar van het hostel. Mijn verzoeknummers werden zeer gewaardeerd, waarbij het nummer Down Under (uiteraard, duh) een festijn van dansende meiden en schreeuwende jongens ontlokte.
Een dag later kwam ik 's avonds laat aan in Coffs Harbour en checkte in in een super gezellig hostel. Tevens goedkoop en veel gratis faciliteiten. In feite 1 van de beste hostels die ik tot dusver ben tegengekomen. Ik was 10 jaar geleden niet in Coffs geweest, dus dit was nieuw voor me. 2 redenen waarom ik besloot hier naartoe te gaan waren het zoeken naar een boot (ik hoorde dat er soms boten gaan naar NZ) en dat er een klompenboerderij is. Dus de volgende dag ging ik op stap na een route uitgestippeld te hebben. Eerst de zeilclub, maar die was nog gesloten. Toen naar de zondagmarkt gegaan, heel gezellig met veel mensen, maar verder was het met name eten en goedkope meuk daar. Vervolgens een flinke wandeling door het park en daarna aangekomen bij de klompenboerderij. Het waren eigenlijk 3 Hollandse dingen naast elkaar: de klompenboerderij, mini-Madurodam en 'Big Oma's Restaurant'. Ik begon bij de laatste en at daar kroketten met mosterd. Heerlijk om Nederland weer eens te proeven. Ze hadden overigens van alles: bokkepoten, hagelslag, mayonnaise (Remia), en zelfs wandtegeltjes van Toon Hermans. Een vlugge blik in de klompenboerderij (ik was te laat voor een demonstratie) en daarna genoten van Madurodam. Ik waande me in Nederland. Als Utrechter moet ik wel zeggen dat ik het jammer vond dat de Dom ergens achteraf in een hoekje stond, 's Neerlands mooiste bouwwerk (zeg ik met een chauvinistische toon).
Toen ik later die dag terugkwam bij de zeilclub vertelde ze me dat ik bij de douane moet vragen of er boten gaan. Aangezien het zondag was, moest ik een dag later terugkomen.
De volgende dag naar Big Banana gegaan, een bananen-attractie (grote glijbaan, souvenir-winkel en restaurant). Eigenlijk stelt het niet veel voor, maar toch is het erg populair. Het enige wat ik daar gedaan heb, is een bananen-ijsje gegeten, wat op zich prima smaakte. Daarna naar de douane waar me verteld werd dat de meeste schepen naar Nieuw Caledonië gaan. Mijn enige kans is een schip dat over 2 weken 'mogelijk' naar NZ gaat, maar misschien gaan ze ook naar Norfolk Island en bovendien weten ze niks over passagiers op dit vrachtschip. Daarnaast komt het schip, inclusief de bemanningsleden, uit Tonga. Het was me allemaal wat te vaag, dus die avond pakte ik de bus naar Sydney.
Vandaag door Kings Cross gelopen (waar ik tevens verblijf) en werderom veel herinneringen opgehaald. Sommige herinneringen was ik alweer vergeten en kwamen terug. Bij Circular Quay heb ik wat rondgevraagd over boten, maar het wordt dus moeilijk. 2 beveiligingsagenten moesten lachen toen ik ze vroeg over boten naar NZ. "Je kunt beter een kayak kopen en zelf gaan want Niemand gaat vanuit Sydney daarheen en bovenzien zal Niemand je ook meenemen". Ze wilden me niet vertellen waar ik deze Niemand kon vinden. Wat ze me wel vertelden was dat ik gek ben om alleen maar over land en zee te reizen. Toen ik vertelde dat ik Nederlander ben, verklaarde dat veel voor hen. "Those crazy Dutchmen!!".
-
30 September 2008 - 09:32
Martijn:
De Martinitoren stond zeker prominent vooraan of in het midden in dat Madurodam!
Maar het ziet er weer goed uit, Ron. Houd vol!
En een keertje het vliegtuig is ook geen ramp. Veel plezier!!
-
30 September 2008 - 12:54
Lia :
Hoi Ron ziet er allemaal weer goed uit, ondanks de teleurstelling van de boot.
Dan toch maar met het vliegtuig ???
Je heb tot nu toe nog steeds geluk gehad toch !
De kroketten zagen er goed uit hoor ha ha, maar hier zijn ze beter.
En de Dom moet je dan maar weer in UTREG op zij plek bekijken.
Ik hoop dat je het alsnog gaat redden met de boot ik hoor weer van je gr. Lia en zoals altijd doe voorzichtig -
30 September 2008 - 17:11
Tante Riet:
Zo crazy Dutchman het ga je goed.Hou vol
groetjes,Riet -
01 Oktober 2008 - 08:36
Pama:
hoi Ron,
Toch gelukt om hier in Geishouse:St. Amarin in een internetcafe/ a la kindercreche, je verslag te lezen! Gaan zo gauw alles aan de anderen vertellen hoor! En jouw telefoontje op mijn verjaardag zorgde dat ik een super verjaardag heb gehad!!!
Tot de volgende keer, weer vanuit Nederland.
Liefs, pama -
01 Oktober 2008 - 12:52
Gerda:
hi Ron, wat een avonturen;ik heb het zoals gewoonlijk weer met veel plezier gelezen.!
Leuk dat je ouders komen!
Veel r(eis)plezier!
groet van Gerda -
05 Oktober 2008 - 10:46
Renate:
Haha, toen papa, mama, Ank en Joost in Geishouse gingen kaarten en mama en Ank steeds verloren, zei mama ook: 'ligt aan de kaarten'. Zo moeder zo zoon, oftewel: gewoon slechte verliezers!! ;-)
Wij hebben het heerlijk gehad in Geishouse, ook wel weer lekker om thuis te zijn hoor. Maar als ik die zonovergoten foto's van jou zie, mét dat bruine hoofd erbij.....
Veel succes met zoeken naar een boot, of is dat inmiddels opgegeven?
Later meer, in een langere mail.
liefs! -
08 Oktober 2008 - 10:03
Raymond:
Ik dacht : laat ik weer eens communiceren met Ron via deze site i.p.v. via hattrick. Topverhalen Ron! Je moet een boek gaan schrijven. Wat is trouwens het plan als je in NZ aankomt? En heb je al een idee wanneer je weer in Neerland verschijnt? Nou, ik hoor het allemaal wel weer, in ieder geval veel plezier weer!!
Groetjes,
Ray
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
