Foto mirakel

Afgelopen week was ik met een grote groep mensen in Washington uitgeweest. Altijd een risico om je camera mee te nemen, kans op verlies is groter. Maar je kan ook mooie fotogelegenheden missen. Echte gelegenheden waren er niet die avond, maar de schok was enorm de voglende morgen toen ik nergens mijn camera kon vinden en ging terugdenken. Het moest haast wel uit mijn broekzak gevallen zijn in de busrit terug. Ik kon wel janken. Alle logische plekken grondig doorzocht, maar niets. Die ochtend vertrok ik ook naar Philadelphia, dus ik had ook geen tijd meer om naar politie/busmaatschappij te gaan. Enorm teleurgesteld ging ik naar het treinstation. Terwijl ik daar wachtte, opende ik mijn grote backpack, die ik niet meer had aangeraakt nadat we met die groep uit waren gegaan; ik had mijn spullen al ingepakt. En wat schetste mijn verbazing... halverwege mijn backpack, onder mijn nieuwe cowboyhoed lag mijn camera! Ik betrapte mezelf erop dat ik 10 seconden lang slechts ernaar staarde, vol ongeloof dat hij daar echt lag. Maar wat was ik blij!!

Nu weer verder op chronologische volgorde. In Chicago heb ik 2 dagen lang de stad verkend, met name wandelend. Het is een schitterende stad. Het hoogste gebouw van de VS staat hier (nog wel, over een paar jaar is dat weer WTC, New York). Dus daar ben ik in gegaan en heb de stad niet kunnen zien vanwege ochtendbewolking. Maar het idee was leuk.

Na Chicago begon de laatste lange treinrit, 20 uur naar Washington. Dat is een geweldig mooie stad, maar alleen als je, zoals ik, van geschiedenis houdt. Er zijn zoveel monumenten, musea e.d. Het meest indrukwekkend was het Holocaust museum, hoewel dat eigenlijk weinig met Washington te maken had. Verder natuurlijk het Capitol, Library of Congress, Witte Huis en de Washington, Jefferson en Lincoln monumenten. Helaas "vergat" ik de Nationale Archieven, waardoor ik de echte onafhankelijkheidsverklaring niet gezien heb. Ook bezocht ik nog de plek waar al het papiergeld gemaakt wordt. In 1 oogopslag zie je dan miljoenen aan je voorbij gaan, en zelfs voor iemand zoals ik die geen waarde hecht aan veel geld en rijkdom, doet het je toch wel wat.

Mijn avontuur door de Amerikaanse (onafhankelijkheids)geschiedenis ging verder in Philadelphia, waar destijds de verklaring ondertekend werd door o.a. Benjamin Franklin. Die stad heeft wat, het is heerlijk om lekker door de straten te wandelen. Misschien bedoelde Bruce Springsteen dat met zijn liedje Streets of Philadelphia.

En sinds vrijdag mijn laatste week hier in New York. Ik heb al veel gezien: Ground Zero, vrijheidsbeeld, Ellis eiland (waar immigranten aankwamen begin vorige eeuw), Brooklyn, Central Park, Times Square, Rockefeller Center, Verenigde Naties, Empire State Building. Morgen, mijn laatste volle dag hier, ga ik wat winkelen. Kijken of ik leuke kleding kan vinden. Het schijnt hier goedkoop te zijn. Morgenavond sluit ik af met een bezoek aan de Mary Poppins musical op Broadway.

Deze computer heeft kuren, dus ik weet niet of ik foto's kan toevoegen. Zo niet, dan plaats ik volgende week thuis nog een laatste verslag met foto's.

Amerika. Als kind was het een droom om erheen te gaan. Later leek het me minder interessant dan andere plekken in de wereld. Maar de conclusie na bijna 8 weken is toch wel: het is een verschrikkelijk mooi land en erg divers. De mensen zijn over het algemeen zeer vriendelijk. Het weer kan beklemmend zijn, maar de natuur is prachtig. Het eten is waardeloos (vlees, vlees, vlees.. ik denk dat ik de aankomende maanden even vegetarier ben om de maandelijkse vleesconsumptie weer in balans te brengen).

Toch... uiteindelijk heeft Amerika Nieuw-Zeeland niet van #1 mooiste landen die ik bezocht heb verstoten. Duidelijk wel top 5.

Bedankt allemaal weer voor het meegenieten via de weblog, en tot een volgende keer!