10 dagen Safari
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron
08 September 2018 | Tanzania, Arusha
Op Schiphol konden we eerst een paar uur relaxen in de luxe lounge voor goldmembers van KLM. Allart is dat en ik mag als gast mee de lounge in. Lekker om de vakantie zo te beginnen, met hapjes, drankjes en heerlijke banken. De vlucht kon niet beter, met een amicale stewardess die ervan hield om gezellig met ons te babbelen. Ze vertelde alleen helaas pas toen we landden dat er enkele leuke vrijgezelle collega’s van haar aan boord waren ;-)
Bij aankomst werden we getrakteerd op een lange wachtrij bij de douane. Echter, door adequaat optreden van 2 Amerikanen (die wij terstond volgden) waren we in no time klaar. Onze chauffeur stond ook klaar en een uur later waren we ingecheckt in ons verblijf voor de eerste 2 dagen.
De volgende ochtend eerst geld pinnen in Usa River en daarna had een medewerker van ons hotel, Peter, ons meegenomen naar de lokale markt en een bescheiden koffie plantage, alwaar we een heerlijk vers bakkie pleur nuttigden. Terug bij het hostel gaven we Peter een fooi. Blijkbaar veel teveel, want sindsdien stalkte Peter ons elke dag via sms of we nog terugkomen naar hun hotel, na onze safari trip. Hij rook vast een goudmijn.
De volgende dag stond Simon klaar met een landcruiser waarmee we 4 parken zouden bezichtigen. Simon is de bestuurder van de 4x4 die we gehuurd hebben voor 11 dagen (voor de pittige prijs van bijna 2000 euro). Het aantal dagen bleek achteraf misschien wat optimistisch, 7 of 8 was wellicht ook genoeg geweest. Maar met Simon hadden we het enorm getroffen, hele toffe gids/chauffeur! Eerst gingen we boodschappen doen in de enige luxe supermarkt die Arusha heeft, en waar de prijzen voor producten het viervoudige zijn van exact dezelfde producten bij ons thuis. Uiteraard is het zo duur vanwege transport kosten en omdat het toch alleen maar gekocht wordt door ‘rijke’ toeristen. We zagen Simon met een schuin oog kijken, aangezien we geen kok ingehuurd hadden en Simon zelf niet ging koken. Toen we de eerste avond zelf gingen koken (nou ja, Allart dan, ik mocht afwassen) vond Simon dat geweldig. Weer eens wat anders, toeristen die een maaltijd voor een local maken. We hielpen hem ook regelmatig met het opzetten van de tenten, dus al met al was het voor Simon waarschijnlijk ook een leuke ervaring, eindelijk eens niet van die toeristen die tegen betaling alles voor zich laten doen.
Het eerste park was Tarangire. Toegangsprijs: $40 per persoon, per dag. We schrokken ietwat van de prijs, checkten de overige parken en wisten vanaf toen dat het een dure vakantie zou worden. Andere parken waar we nog naartoe wilden waren $70 per persoon per dag, de Ngorongoro krater zelfs $300 per auto per dag en overnachtingen varierend van $15 tot $40 per dag. Phew, deze ‘rijke’ toeristen voelden zich ineens arm ;-) Niettemin is het het geld dubbel en dwars waard, wat een natuurschoon! In het eerste park, Tarangire dus, zagen we direct olifanten, giraffes, zebras, gnoes en zelfs een leeuw. Verder natuurlijk ook wat minder indrukwekkende dieren (kleine aapjes, jakhalzen en stokstaartjes) en een prachtige natuur. Na Tarangire reden we naar Mto Wa Mbu (betekenis: rivier van muskieten, en erg toepasselijk) waar we voor het eerst kampeerden.
De volgende dag was Lake Manyara park aan de beurt. Hier zijn wat minder dieren, maar de natuur is schitterend! We zagen wel een moeder aapje rondlopen die haar dode jong bij zich droeg. Simon vertelde dat ze moeite heeft haar kindje los te laten, te accepteren dat het dood is, en dat dit tijd kost. Verder zagen we ook voor het eerst nijlpaarden en buffels. ‘s Avonds terug bij de camping werd er door veel reizigers gretig gebruik gemaakt van mijn meegenomen stekkerdoos. Er zijn soms niet zoveel stopcontacten aanwezig om alle apparaten op te laden, dus mijn idee om een stekkerdoos mee te nemen bleek briljant. Tijdens het eten schrok Simon van onze leeftijden – hij schatte ons veel jonger. Dat was wat mij betreft ook wederzijds, ik dacht dat ie eind 20 was, maar bleek midden 30. Het eten, ditmaal niet zelf gemaakt maar gemaakt door het restaurant bij de camping, smaakte voortreffelijk.
De volgende dag vertrokken we naar het Ngorongoro park, vooral om de krater te zien. Dit is niet voor niets een Unesco plek: de krater is een afgesloten ruimte van 20x20 kilometer waar allemaal natuurschoon is. Alle dieren die we eerder al gezien hadden zagen we hier weer, maar dan in veel grotere getallen. Verder hadden we het geluk om 1 neushoorn te zien, hoewel op flinke afstand. Met de verrekijker was ie goed te bewonderen. Er zijn er maar zo’n ruim 30 dus je moet geluk hebben om ze te zien. Het zien van de neushoorn betekende overigens dat ik inmiddels al 4 van 5 ‘big five’ gezien had: olifant, buffel, leeuw, neushoorn en, welke nog ontbrak, de luipaard. In de krater zagen we 2 leeuwen aan een prooi kluiven, terwijl ze een groep hyena’s van zich af moesten houden. Verder reden we nog langs de ‘elephant graveyard’ met allemaal botten van overleden olifanten. Zodra ze voelen dat het hun tijd is, gaan ze hier naartoe om te sterven. ‘s Avonds weer gekookt, en wederom de enige toeristen tussen alle ingehuurde koks van andere reizigers. Het was erg gezellig in de keuken en we kregen veel aandacht van de locals, die altijd goedlachs zijn. De sterrenhemel was prachtig, zo je ze zelden ziet in Nederland. We hoorden van Simon dat er deze dag een ongeluk geweest was met een landcruiser met toeristen en een vrachtwagen. Iedereen verongelukt.. heel heftig. Wij hebben geluk dat Simon heel voorzichtig rijdt, ik heb me geen moment onveilig gevoeld.
De volgende dag stonden we vroeg op omdat we een lange rit voor de boeg hadden naar het 4e en laatste park, waar we ook veel langer zouden verblijven: 4 dagen. Het is tevens het bekendste park van Tanzania, de Serengeti, die vooral bekend is om de migratie van de gnoes. Deze gnoes zitten deze tijd van het jaar vooral in het noorden, waar ze de Mara rivier oversteken naar gebieden met veel eten. In de rivier zitten de krokodillen ze op te wachten. Een spektakel dat we graag wilden aanschouwen. We vertrokken dus vanuit Ngorongoro waar het erg koud was – we zaten hoog. Na een paar uur was het juist weer enorm warm, Serengeti ligt veel lager. Net voor de ingang van het park zagen we al een leeuw, dit keer een mannetje met van die mooie manen. Hier moesten we flink wat geld aftikken ($70 per dag dus, en dan voor 4 dagen en 2 personen, reken maar uit). Het was mij niet helemaal duidelijk waar we nog meer voor moesten betalen dus ik vroeg om wat duidelijkheid. We hadden voor 1 nacht een luxe onderkomen geboekt bij een prive organisatie, en toch vroeg men bij de ingang hier ook geld voor. Na deze formaliteiten reden we Serengeti in, vooral om de migratie van de gnoes te zien, en hopelijk ook de luipaard. De eerste dag zagen we meteen al een cheetah en wat krokodillen. De cheetah werd net wakker, en zag dat er wat reebokken dichtbij stonden. We bleven wachten om te zien of ie ze zou pakken. Uiteindelijk lukte dat niet, waarschijnlijk had ie niet honger genoeg want hij ging niet achter ze aan (cheetah kan 120 km per uur rennen, een reebok zo’n 70). ‘s Avonds kwamen we op de camping (dat klinkt heel wat maar meer dan 2 gebouwen met wat toiletten en een grasveld is het niet) wat Duitsers tegen die op huwelijksreis waren. Ze hadden luxe lodges geboekt, en waren op de camping beland. Heel avontuurlijk maar ze waren erg teleurgesteld uiteraard. Tja, dit soort dingen gebeuren wel eens in Afrika, het is geen Europa. De volgende dag kookten we de 28 eieren die we nog over hadden omdat we die dan op brood konden eten. We hadden er veel teveel gekocht, eind van de rit konden we rotte eieren weggooien en stonk de hele auto ernaar :-) Deze dag ontmoetten we ook Gerard, de broer van Simon die hier een soort opleiding doet om net als Simon chauffeur/gids te worden. Het vliegveld midden in Serengeti, waar Gerard ons ook nog een rondleiding gaf in een veredeld museum, verkocht biertjes van $5 per stuk. Toch maar eentje genomen, hoe vaak heb je de kans om midden in Serengeti een pilsje te drinken?
De volgende dag vertrokken we om naar het noorden te gaan. Ver kwamen we niet want direct toen we de camping verlieten zagen we een groep cheetahs. Op een gegeven moment gingen ze ook jagen op een groep impala’s, maar blijkbaar was het meer een oefening want ze deden niet heel erg hun best. Onze hoeveelheid benzine was inmiddels geslonken tot het niveau dat we eerst moesten tanken voor we naar het noorden konden rijden. Daar zijn tenslotte geen tankstations meer. De 2 tankstations in het midden hadden alleen geen voorraad meer, dus we leken een probleem te hebben. Uiteindelijk vonden we iemand die op zich wel klandestien benzine wilde verkopen, maar niet als Allart en ik in de auto zaten. Ik begreep niet precies waarom, maar ik denk dat het te maken had dat de benzine eigenlijk voor iemand anders was, en dus niet voor toeristen, maar als Simon alleen is en benzine tekort komt, moeten ze hem uit de brand helpen. Vervolgens reden we de rest van de dag naar het noorden en kwamen aan bij de Mara rivier, waar we veel krokodillen en nijlpaarden zagen. We zagen ook grote groepen gnoes, maar ze staken helaas niet over. Hier hadden we dus een luxe onderkomen geboekt: een tented lodge. Je betaalt $360 maar dan heb je ook echte luxe in the middle of nowhere. Onze tent had een douche met warm water, 2 bedden met muskieten net, een westers toilet, een stekkerdoos (!) en het restaurant had een uitgebreid assortiment van wijnen, bieren en sterke drank. Terwijl het eten gekookt werd, speelde ik een potje Bao met een medewerker. Bao is een Afrikaans bordspel met stenen, het deed met denken aan Fanorona, een spel dat ik in Madagaskar geleerd heb. Het eten was uitmuntend, en Allart kon het niet laten een glaasje whisky te drinken op deze unieke locatie.
De volgende dag gingen we terug naar de rivier in de hoop de gnoes de rivier te zien oversteken, en ons geduld na 3 uur werd beloond! We zagen zelfs ook wat zebras de rivier oversteken. De krokodillen hadden waarschijnlijk al een volle buik, want ze deden niets. Hierna reden we terug naar het midden van het park, in de hoop daar nog een luipaard te zien. Onderweg kwamen we 2 Nederlanders tegen die pech hadden, en de regel is dat je elkaar dan helpt. Na een paar uur kon iedereen weer rijden en vervolgden we onze weg. ‘s Avonds nam Simon ons mee naar een kroeg waarvan we verbaasd waren dat die hier was. Normaal worden toeristen hier niet mee naartoe genomen, omdat het voor gidsen en chauffeurs is, maar blijkbaar vond Simon ons cool genoeg om mee te nemen. We hadden nog steeds geen luipaard gezien. Hoe dit verder afliep, volgt in een volgend verslag. Foto’s helaas nog niet, die staan op mijn camera en krijg ik niet op deze brakke computer :-)
-
11 September 2018 - 16:42
Renate:
Terstond! -
11 September 2018 - 20:05
Winny:
Wat een fantastische trip. Zo te horen moet je er wel een dikke portemonnee voor hebben...
Maar wat is het allemaal geweldig. Geniet nog even de laatste dagen, al dat moois moet je hier weer missen. -
17 September 2018 - 14:42
Gelieny:
Gaaf Ron! Ik ben benieuwd naar je andere verhalen... -
19 September 2018 - 05:50
Yvonne Van Zwieten:
Ron, wat een indrukwekkend verhaal is het geworden. Wauw !! -
24 September 2018 - 05:59
Ton:
Ron wat een fantastisch verhaal ,om jaloers op te worden .en dat schrijven van jou is het lezen dubbel en dwars waard .geniet de komende week nog .Doe Allard de groeten van ons .Liefs Mapa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley