Trektocht door de bergen
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron
22 Oktober 2005 | Marokko, Rabat
We begonnen met dag 1 van de bergtocht. Vanaf het dorp gaan we lopen, lopen, lopen. Onze bagage wordt gedragen door muilezels, die we meestal pas tegen zonsondergang weer zullen zien. Dus overdag alleen fototoestel en water, veel water mee. Deze eerste dag was meteen ook de zwaarste: 6 uur alleen maar stijgen. Mooie uitzichten over het landschap, en af en toe kwamen we verdwaalde bedoeinen tegen. Deze 4 dagen door de bergen, tesamen met de woestijn, hebben het meest indruk gemaakt op mij. ‘s Avonds de tent opzetten, per 2 had je een tent. Paul, de jongen met wie ik een tent deelde, wilde echter elke avond onder de sterrenhemel slapen, maar dat vond ik te koud. Het waait tenslotte wel hard, en kan toch nog zo’n 6 graden worden. Voordeel was dat ik een hele tent voor mezelf had. In de woestijn was ie ‘s nachts nog bijna eens weggewaaid, maar deze keer hadden we hem stevig neergezet. De avonden in de bergen spendeerden we met bonte-avonden: spelletjes. Meestal was ik degene met de ideeen. Deze avond hebben we met een groepje hints gespeeld.
Van de 4 dagen door de bergen was de 2e dag de mooiste route. Wat een mooie natuur hebben we gezien! En ook veel kinderen die zelfgemaakte handel verkochten. Die zaten op onze route ons af te wachten. Waarschijnlijk wordt deze route toch wel vaker gelopen door toeristen. Ik heb niets gekocht, maar wel nog een foto gemaakt van een verlegen meisje dat we tegenkwamen. Verlegen of niet, ze wilde wel 10 dirham voor de foto (dat is ongeveer 1 euro). Overigens kost alles in Marokko 10 dirham lijkt het wel. Of je nu een armbandje koopt, of een blikje cola.. alles is 10 dirham. Dus mocht je ook eens naar Marokko willen gaan, de tip is: wissel je papiergeld in voor munten van 10 dirham.
Deze avond sliepen we bij een familie midden in de bergen. Ze hadden zowaar een douch, meteen gebruik van gemaakt. ‘s Nachts hoorde je de geluiden van vele dieren: ezels, honden, krekels, katten. Ik had vandaag tijdens de lunch, die 2 uur duurde (onze gids en kok wilden graag een dutje doen), een paleis gebouwd van stenen. Tijdens het zoeken naar geschikte stenen vond ik een schorpioen onder 1 van de stenen. Hij was zo verbaasd door het licht dat ie wegvluchtte z’n holletje in. Vanaf dat moment ben ik maar wat beter op gaan letten als ik stenen optilde. Een steek van zo’n schorpioen kan heel naar zijn. Het was eigenlijk de enige keer dat ik een gevaarlijk beest ben tegengekomen. Slangen helemaal niet gezien, behalve bij de slangebezweerders op het grote plein in Marrakech.
Een dag later hadden we nog een tocht door de bergen, maar deze tocht was echt minder mooi dan de voorgaande. Ook veel korter: 4 uur. Maar de avond maakte veel goed. Wij hadden besloten een kampvuur te maken, om daar verhalen te vertellen (en 2 anderen speelden zelfs de doodscene van Romeo en Julia), maar de bedoeinen die daar leefden kwamen erbij zitten en gingen rond het vuur muziek maken en dansen. Wij deden mee natuurlijk en dat was echt heel gezellig. Na afloop gingen wij met een groepje in de tent liedjes zingen, met name van onze kindertijd (dit waren de 26-30 jarigen). Later kwam ik op het idee om de Marokkaanse woorden en zinnen die we geleerd hadden op de melodie van Vader Jakob te zingen:
“a-salaamu-aleikum, a-salaamu-aleikum”
“la bas, la bas. la bas, la bas”
“alhamdulillah, alhamdullilah”
“koetsj koetsj koetsj, koetsj koetsj koetsj”
De Marokkanen vonden het prachtig. Buiten bij het kampvuur probeerde 1 bedoeine overigens nog een vrouw van onze groep te kopen voor 10 kamelen. Maar dat hebben we maar niet gedaan.
De dag erna hadden we een kleine wandeling, waarna we met jeeps terug werden gebracht naar het dorp waar we 4 dagen geleden begonnen. De trip duurde 2 uur, langs angstaanjagende ravijnen. Wij hadden een chauffeur die op Sylvester Stallone leek, en hij erg lol in het rijden. “Kijk! Zonder handen!”, leek hij soms te zeggen. Echt communiceren konden we niet met onze beperkte Frans. Hij belde ook nog eens “hands-occupied”. Maar het was wel erg gezellig in de auto. Ik zat er met 2 meiden uit onze groep in en we noemden ons vanaf dan ook de “Sylvester-groep”.
Terug in het dorp gingen we eerst een bezoek brengen aan de school, waar de leraren die we Zaterdag ontmoet hadden ons voor uitgenodigd hadden. Dat was wel heel bijzonder. Het verbaasde me hoeveel zo’n klaslokaal toch nog op een klaslokaal in Nederland lijkt. Los van dat het gebouw een bouwval is, hebben ze ook landkaarten aan de muur, een krijtbord, bankjes met boekenplankjes eronder. Alle kinderen hadden een mooie boekentas. De kinderen reageerden wel erg verschillend op ons bezoek. Sommige trokken aandacht, anderen interesseerden ‘t niet of maakten van de situatie misbruik door snel af te kijken bij elkaar. En vooral de meisjes waren verlegen en verborgen zich achter hun sluier. Niet allen hadden overigens een sluier.
Daarna was er weer een reisdag, wederom met de jeeps. Wij gingen uiteraard weer met Sylvester mee. Eerst naar Ouarzazate terug, maar veel was er niet te beleven. Dus toen door een heel mooi gebied van Ouarzazate naar Marrakech. Je merkte dat het klimaat veranderde hier. Het werd vochtiger. Uiteindelijk kwamen we tegen 6 uur in Marrakech aan, alwaar we naar een ander hotel gingen dan gepland stond. Deze was weliswaar luxer, hij was ook 3 kilometer verder van het centrum dan het andere hotel. Dat betekent dus de taxi nemen, wat ook hier een avontuur is. Niet alleen het onderhandelen over de prijs, vooral de rit zelf. Er loopt een grote weg dwars door Marrakech, welke wij ook moeten gaan nemen als we de binnenstad in willen. Over deze weg rijden niet alleen taxi’s (als dwazen), maar ook roekeloze bromfietsers, gewone fietsers, muilezels, paard en wagen en toeristenwagentjes. Dit had ik in Bangkok ook wel gezien, complete chaos, maar daar leek alles wel z’n weg te vinden. Hier zag ik om de 200 meter een ongeluk met politie erbij.
De volgende dag was onze eerste dag in Marrakech. We hebben besloten met een groep van 8 man de souk’s in te gaan, de marktjes. Een geweldige ervaring, die moeilijk te omschrijven is. Je moet het meegemaakt hebben. De groep splitte snel in tweeen, wederom zat ik in de Sylvester groep. We wilden allen aardewerk, schalen, schotels, kommen. Ik heb zelden zoveel souvenirs gekocht tijdens een vakantie. Naast het mes wat ik in Erfoud gekocht had, kocht ik hier ook een tshirt van het Marokkaans voetbalteam (met als doel misschien korting te krijgen op andere aankopen, je weet nooit!) en een handgemaakte spel en kaartendoos van ciderhout. Ik zou nog veel meer willen meenemen maar ja, gewoon niet de ruimte voor.
Op de laatste dag hebben we wat tuinen bekeken en gebouwen, maar vooral ook gerelaxed. 2 weken is precies voldoende, ik heb ook wel weer zin om naar huis te gaan.
Marokko: een toppertje!
Van de 4 dagen door de bergen was de 2e dag de mooiste route. Wat een mooie natuur hebben we gezien! En ook veel kinderen die zelfgemaakte handel verkochten. Die zaten op onze route ons af te wachten. Waarschijnlijk wordt deze route toch wel vaker gelopen door toeristen. Ik heb niets gekocht, maar wel nog een foto gemaakt van een verlegen meisje dat we tegenkwamen. Verlegen of niet, ze wilde wel 10 dirham voor de foto (dat is ongeveer 1 euro). Overigens kost alles in Marokko 10 dirham lijkt het wel. Of je nu een armbandje koopt, of een blikje cola.. alles is 10 dirham. Dus mocht je ook eens naar Marokko willen gaan, de tip is: wissel je papiergeld in voor munten van 10 dirham.
Deze avond sliepen we bij een familie midden in de bergen. Ze hadden zowaar een douch, meteen gebruik van gemaakt. ‘s Nachts hoorde je de geluiden van vele dieren: ezels, honden, krekels, katten. Ik had vandaag tijdens de lunch, die 2 uur duurde (onze gids en kok wilden graag een dutje doen), een paleis gebouwd van stenen. Tijdens het zoeken naar geschikte stenen vond ik een schorpioen onder 1 van de stenen. Hij was zo verbaasd door het licht dat ie wegvluchtte z’n holletje in. Vanaf dat moment ben ik maar wat beter op gaan letten als ik stenen optilde. Een steek van zo’n schorpioen kan heel naar zijn. Het was eigenlijk de enige keer dat ik een gevaarlijk beest ben tegengekomen. Slangen helemaal niet gezien, behalve bij de slangebezweerders op het grote plein in Marrakech.
Een dag later hadden we nog een tocht door de bergen, maar deze tocht was echt minder mooi dan de voorgaande. Ook veel korter: 4 uur. Maar de avond maakte veel goed. Wij hadden besloten een kampvuur te maken, om daar verhalen te vertellen (en 2 anderen speelden zelfs de doodscene van Romeo en Julia), maar de bedoeinen die daar leefden kwamen erbij zitten en gingen rond het vuur muziek maken en dansen. Wij deden mee natuurlijk en dat was echt heel gezellig. Na afloop gingen wij met een groepje in de tent liedjes zingen, met name van onze kindertijd (dit waren de 26-30 jarigen). Later kwam ik op het idee om de Marokkaanse woorden en zinnen die we geleerd hadden op de melodie van Vader Jakob te zingen:
“a-salaamu-aleikum, a-salaamu-aleikum”
“la bas, la bas. la bas, la bas”
“alhamdulillah, alhamdullilah”
“koetsj koetsj koetsj, koetsj koetsj koetsj”
De Marokkanen vonden het prachtig. Buiten bij het kampvuur probeerde 1 bedoeine overigens nog een vrouw van onze groep te kopen voor 10 kamelen. Maar dat hebben we maar niet gedaan.
De dag erna hadden we een kleine wandeling, waarna we met jeeps terug werden gebracht naar het dorp waar we 4 dagen geleden begonnen. De trip duurde 2 uur, langs angstaanjagende ravijnen. Wij hadden een chauffeur die op Sylvester Stallone leek, en hij erg lol in het rijden. “Kijk! Zonder handen!”, leek hij soms te zeggen. Echt communiceren konden we niet met onze beperkte Frans. Hij belde ook nog eens “hands-occupied”. Maar het was wel erg gezellig in de auto. Ik zat er met 2 meiden uit onze groep in en we noemden ons vanaf dan ook de “Sylvester-groep”.
Terug in het dorp gingen we eerst een bezoek brengen aan de school, waar de leraren die we Zaterdag ontmoet hadden ons voor uitgenodigd hadden. Dat was wel heel bijzonder. Het verbaasde me hoeveel zo’n klaslokaal toch nog op een klaslokaal in Nederland lijkt. Los van dat het gebouw een bouwval is, hebben ze ook landkaarten aan de muur, een krijtbord, bankjes met boekenplankjes eronder. Alle kinderen hadden een mooie boekentas. De kinderen reageerden wel erg verschillend op ons bezoek. Sommige trokken aandacht, anderen interesseerden ‘t niet of maakten van de situatie misbruik door snel af te kijken bij elkaar. En vooral de meisjes waren verlegen en verborgen zich achter hun sluier. Niet allen hadden overigens een sluier.
Daarna was er weer een reisdag, wederom met de jeeps. Wij gingen uiteraard weer met Sylvester mee. Eerst naar Ouarzazate terug, maar veel was er niet te beleven. Dus toen door een heel mooi gebied van Ouarzazate naar Marrakech. Je merkte dat het klimaat veranderde hier. Het werd vochtiger. Uiteindelijk kwamen we tegen 6 uur in Marrakech aan, alwaar we naar een ander hotel gingen dan gepland stond. Deze was weliswaar luxer, hij was ook 3 kilometer verder van het centrum dan het andere hotel. Dat betekent dus de taxi nemen, wat ook hier een avontuur is. Niet alleen het onderhandelen over de prijs, vooral de rit zelf. Er loopt een grote weg dwars door Marrakech, welke wij ook moeten gaan nemen als we de binnenstad in willen. Over deze weg rijden niet alleen taxi’s (als dwazen), maar ook roekeloze bromfietsers, gewone fietsers, muilezels, paard en wagen en toeristenwagentjes. Dit had ik in Bangkok ook wel gezien, complete chaos, maar daar leek alles wel z’n weg te vinden. Hier zag ik om de 200 meter een ongeluk met politie erbij.
De volgende dag was onze eerste dag in Marrakech. We hebben besloten met een groep van 8 man de souk’s in te gaan, de marktjes. Een geweldige ervaring, die moeilijk te omschrijven is. Je moet het meegemaakt hebben. De groep splitte snel in tweeen, wederom zat ik in de Sylvester groep. We wilden allen aardewerk, schalen, schotels, kommen. Ik heb zelden zoveel souvenirs gekocht tijdens een vakantie. Naast het mes wat ik in Erfoud gekocht had, kocht ik hier ook een tshirt van het Marokkaans voetbalteam (met als doel misschien korting te krijgen op andere aankopen, je weet nooit!) en een handgemaakte spel en kaartendoos van ciderhout. Ik zou nog veel meer willen meenemen maar ja, gewoon niet de ruimte voor.
Op de laatste dag hebben we wat tuinen bekeken en gebouwen, maar vooral ook gerelaxed. 2 weken is precies voldoende, ik heb ook wel weer zin om naar huis te gaan.
Marokko: een toppertje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
