Mormonen, new age, graftombes en de Titanic

Pak een beker warme chocomel en ga er maar voor zitten. Wederom een lang verhaal!

Nadat ik besloten had niet te blijven in Dublin, keek ik in mijn Lonely Planet en zag dat er iets moois te zien was vlakbij Drogheda: Newgrange. Gebouwd in 3200 voor Chr. (dus ouder dan de piramiden van Egypte) en alom aangenomen dat het een graftombe is. Er bleek een lodge tegenover deze graftombes (zijn er eigenlijk 3 maar 1 is goed toegankelijk) te zijn en ik gokte dat ik daar dan mooi kon overnachten. Helaas was het antwoord op mijn vraag of er een bed beschikbaar was: “Nee sorry, er is een conferentie gaande en alles is vol”. Ik draaide me al om richting de uitgang toen ik plots hoorde: “Wacht, als we deze 2 gasten verplaatsen, dan is er nog een bed vrij in een kamer van 8”. Perfect!

Na ingecheckt te zijn, besloot ik even te relaxen op mijn kamer. Er was verder nog niemand; er waren reserveringen gemaakt en die waren nog niet gearriveerd. Maar die kwamen snel. Eerst een man, die snel weer weg was. Daarna kwamen 3 vrouwen, hun moeder en het zoontje van 1 van de vrouwen. Zeer vriendelijke mensen met wie ik een babbeltje maakte. Ze kwamen uit Salt Lake City, Utah. Ik moest direct denken aan mijn godsdienstlessen van de middelbare school. Daar komen de mormonen vandaan. Toen ik aan het lezen was in mijn boek, vroegen de vrouwen of ik mee wilde doen in een gebedsessie. Hmm, nee bedankt, maar ik kijk graag toe. Nadat de dames, onder gebrabbel van het ruim 1-jarig schattig zoontje, klaar waren met bidden, zingen en voorlezen uit, wat ik aannam, de bijbel, kwam 1 van hen naar me toe met “een cadeau”. En jawel, mijn vermoedens kwamen uit, ik kreeg “The book of Mormon” in mijn handen geduwd. Hoewel ik donders goed weet wat het is, hield ik me van de domme en was zogenaamd blij verrast. “Bedankt! Wat is het? Soort van bijbel maar niet echt? Profeten uit de Verenigde Staten? Interessant!”. Nou ja, dat was het ene uiterste van geloof. Het andere volgde niet veel later...

Even later besloot ik een kijkje te nemen verder in de lodge. Ik liep naar de algemene ruimte en zag daar enorm veel mensen. Ook zat er iemand boeken te signeren. Het zal allemaal wel. Het was inmiddels 19:30u en ik had zin in een pint bier, dus ging beneden naar de bar. Omdat ik verder niemand kende, en de gemiddelde leeftijd van de gasten zo’n 50 jaar was, besloot ik met de jonge barmeid te kletsen. En zo kwam ik erachter dat morgen, 21 december, de belangrijkste dag van het jaar van Newgrange is. “Winter solstice” in het Engels, de kortste dag van het jaar. En die conferentie is van mensen die van over de hele wereld speciaal deze dag hierheen waren gekomen om de zon te zien opkomen, omdat die alleen op deze speciale dag de graftombe van binnen verlicht voor 15 minuten. In oktober waren lootjes getrokken en van de 32.000 ingeschrevenen mogen er morgenochtend 12 in de tombe, terwijl de rest buiten toekijkt. En de mensen van de conferentie zijn allemaal erg in het paranormale, new age en dergelijke. Er bleken helderzienden, paragnosten, aura-zieners, geomancers (zoek dat maar eens op!) en nog veel meer van dit soort vage “beroepen” te zijn. Ze geloven dan ook niet dat het graftombes zijn, maar constructies gemaakt op standen van de zon, maan en sterren. En 1 meneer was hier 25 jaar geleden, zag het, schreef een boek en was er nu 25 jaar later weer om zijn boek te presenteren. Zeer gerespecteerd man blijkbaar.

Om 20:00u ging men eten en iemand kwam naar me toe of ik ook wilde eten. Eerst toonde ik interesse, maar toen 35 euro gevraagd werd, bedankte ik. Een pizza kon ook besteld worden. Niet veel later kwam iemand anders langs met de opmerking dat er voldoende eten is en niet genodigden ook kunnen eten voor 15 euro, mits we ons mond houden over deze prijs. Uitstekend! Voor 15 euro eten met helderzienden en paragnosten! En het eten was VERRUKKELIJK!! Toegegeven, ik at tegen mijn gewoonten in varken omdat ze die in z’n geheel aan een spies hadden hangen. Nog nooit eerder gezien (behalve in films en op tv) was het wel indrukwekkend. Na een speech waar ik niet van weet waar het over ging, konden we eten. Ik was aangeschoven bij een tafel met 6 mensen. Een oud en heel lief (en wat naïef) Iers koppel, waarvan het duidelijk was dat de vrouw in het paranormale zit en de man alles prima vond. Nog een koppel, Nederlandse vrouw (helderziend) en Amerikaanse man (geomancer). En nog een koppel, Duitse vrouw (die het waanzinnig vond dat ik voor Triodos bank gewerkt heb, de enige “goede” bank volgens haar) en haar Amerikaanse man, gekleed in een Tibetaanse outfit. Toen ik vertelde dat ik tot een half uur geleden niet wist wat hier in vredesnaam gaande was, moesten ze erg lachen en waren ervan overtuigd dat het geen toeval is dat ik hier was. “Het heeft gewoon zo moeten zijn, dat jij bij deze speciale gebeurtenis (zonsopgang volgende dag, niet het etentje) aanwezig bent”. Ja vast. Maar ik moest er wel om lachen.

De volgende dag was het dan zover! 21 december, de kortste dag van het jaar. Voor dag en dauw opgestaan en om 08:00u waren we op de plek, nog 58 minuten wachten tot de zon opkomt. Nou, mensen wachten een heel jaar op dit moment. En dan is het zover.. is het bewolkt en geen zon te zien! En dat terwijl de hele week ervoor elke ochtend een heldere hemel was. Ook de dagen hierna helder, alleen deze dag niet. Ik wilde bijna tegen die lui roepen dat “dit geen toeval kan zijn en het zo heeft moeten zijn”, met een knipoog. Maar dat wilde ik de beteuterde gezichtjes niet aandoen. Er waren mensen wanhopig bezig de wolken aan het verdrijven met dansjes en muziek, maar allemaal voor niks. De “weergoden” hadden andere plannen. Ik vermaakte me prima met 2 Amerikaanse meiden die er ook erg nuchter tegenaan keken. We hebben flink gelachen om het hele tafereel. Tegen 10:00u mochten we zelf ook nog even de tombe in, en kregen met lichten te zien wat je normaal zou zien met de zon op 21 december.

Goed, dat avontuur achter me gelaten en de 2 Amerikaanse meiden op de bus gezet. In dit gehucht komt de bus maar 1 keer per uur en aangezien ze ook geen cash meer hadden, dacht ik dat het wel handig zou zijn als ik hen met de auto naar Drogheda zou brengen. Tenslotte wilde ik zelf nog een bezoekje brengen aan de plek waar de “battle of the Boyne” plaatsvond en wat op de route lag. Het was er zeer rustig waardoor ik op mijn gemak deze plek kon bezichtigen. Ik ga niet helemaal uitleggen wat deze slag van de Boyne inhield (daar hebben we internet voor) maar het heeft te maken met conflicten tussen protestanten en katholieken (nu) en verschillende koninkrijken (toen). Ook Nederlandse inbreng met Willem III.

Na al deze prachtige avonturen dacht ik dat de koek van mijn reis in Ierland wel op zou zijn. Maar toch kreeg ik nog een mooi toetje. Gisteren besloot ik, voordat ik naar Belfast zou rijden, nog even ietsje naar het westen te rijden. Volgens Lonely Planet waren daar nog veel meer van deze 5000-jaar oude graftombes en veel minder bezocht. Het had eindelijk ook hier gesneeuwd, hoewel in mindere proporties dan bij jullie. Het zorgde voor een prachtig landschap. Het zorgde er ook voor dat ik vlakbij de velden waar de graftombes staan, mijn auto moest parkeren en de rest moest lopen, aangezien de steile wegen spekglad waren en de auto letterlijk oncontroleerbaar werd. Op een gegeven moment dacht ik in de verte een graftombe in een veld te zien, en klom over het hek. Geen idee of dit mocht of niet, maar regeltjes hebben me op reizen zelden tegengehouden. Dat brengt vaak mooie avonturen. Na een half uur door de sneeuwvelden gelopen te hebben, vond ik zo’n 8 graftombes op een schitterende locatie. En helemaal geen enkel ander persoon in de buurt. Wat een verschil met Newgrange, waar ik met zo’n 1.000 hippies de plek moest delen! Bijna 2 uur lang heb ik genoten van deze prachtige constructies. Toen ging ik weer op weg en reed in 1 ruk door naar Belfast, waar ik incheckte in het hostel waar ik nu zit.

Vanochtend heb ik door Belfast gelopen. De meeste tijd in de haven, omdat daar de plek is waar de Titanic gemaakt is en vertrok. Gek gevoel te weten dat bijna 100 jaar geleden dat schip daar vertrok, nog niet wetende wat het te wachten stond.

Zojuist de auto gewassen en morgen voordat ik naar het vliegveld rijd, bezoek ik nog even wat muurschilderingen in west Belfast. Schijnen nog mooier te zijn dan die in Londonderry. Als alles meezit wat betreft vliegen en de trein, zit ik morgenavond om 20:00u bij een vriend van me aan een welverdiend pilsje. Mooie vakantie, en Ierland: aanrader!